Johana de Flandrio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
NicoRay (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 20:
Kiam la [[Duko de Bretonio]] [[Johano la 3-a de Bretonio]] mortis en [[1341]], ne nomuminte sian posteulon, sukceda problemo sin prezentas, ĉar du egalrajtaj posteuloj eblas: Johana la lamulo alinomita Johana de Penthievre kaj [[Johano de Montfort|Johano de Moñforzh]]. Sekvas [[sukceda milito de Bretonio]] kiu fakte estas flankmilito de la [[Centjara milito]] ([[1337]]-[[1453]]) ĉar la du oponantoj estis apogataj de Francio kaj Anglio.
Johano de Moñforzh (aŭ Montfort), dukkandidato de la anglobretonoj (kaj subtenata de la okcidenta, bretonparolanta parto de Bretonio) estas kaptita de la frankobretonoj kapita de [[Johana la Lamulo]] kaj ŝia edzo [[Karlo la 1-a (Bretonio)|Karlo de Blois]] antaŭenpuŝita de la franca korto. Kiam sia edzo malaperas, Johana de Flandrio ne demetas la armilojn, ekprenas la direkton de lia armeon kaj sendas [[kuriero]]n [[Anglio|Anglien]] por helppeti [[Eduardo la 3-a (
Ŝi akiris sian kromnomon «la [[flamo]]» post sia fama gloraĵo: dum la militistoj de Karlo de Blois [[Henbont]] (Hennebont, en aktuala [[Morbihan]]) kie sin fortikigis Johana kaj sia armeo, ŝi formis roton de soldatoj dumnokte kaj kondukis ĝin en la kontraŭbatalanta kampadejo por bruligi la tentojn kaj ĵeti panikon. Dank'al tiu deturno, ŝi povis atingi [[An Alre]] (Auray) kaj venigis 600 homojn por liberigi la urbon kaj kapti Karlo de Blois.
| |||