Jino kaj Jango: Malsamoj inter versioj

'''Jino''' kaj '''jango''' (ankaŭ '''Jino-Jango''') estas malnovega ĉina [[koncepto]] el la [[Daoismo]] por du samtempe komplementaj kaj kontraŭaj povoj kiuj konstante ŝanĝiĝas. '[[Jino]]' (ĉina por "luno" aŭ la principo de mallumo) reprezentus la inan, la teron, la negativan, pasivan kaj kontraktas. '[[Jango]]' (ĉina por "suno" - aŭ la principo hela) reprezentus la viran, la ĉielon, la energion, la pozitivon, la dinamikan, la varmecon, kiu produktas, movigas kaj ekspansias. Kune jino kaj jango formas la vivenergion[[vivenergio]]n [[Chi]], kiu trakuras la korpon pere de meridianoj[[meridiano]]j (energilinioj[[energilinio]]j). Kiam jino kaj jango estas en [[harmonio]] oni estas sana.

La ekzakta origino de Jino kaj Jango estas malklara, ĉar estas koncepto kiu ekzistas jam plurajn milojn da jaroj. La principon oni nomas unuafoje en la libro [[I Ching]], kiu datas de proksimume 700 ĝis 1000 jaroj antaŭ kristoKristo. Oni supozas ke, por provi kompreni la vivon, finfine oni prenis la movojn de la naturo kiel elirpunkto.

La '''[[Tajĝituo]]''' aŭ '''Tajĝia Figuro''' (tradicia: 太極圖; simpligita: 太极图; pinyin: Taìjí tú; Wade-Giles: T'ai4 chi2 t'u2; Esperante, 'figuro de la plej bona plejbono') reprezentas jinon kaj jangon.