Madono de Monto Karmelo: Malsamoj inter versioj

La honorado de la [[Madono]] de l’ Karmelo komenciĝis proksimume en la jaro [[1207]], kiam ermita grupo kuniĝis ĉirkaŭ preĝejo, kiun ili mem konstruis sur [[Monto Karmelo]], en [[Palestino]], patrolando de [[Jesuo]] kaj Maria. Ilia programo estis tiu, vivi «laŭ la ordonoj de Kristo» kaj «laŭ la ekzemplo de la elstara filino de Ciono, Patrino de Dio kaj Patrino Nia». Monto Karmelo, jam de antikvo estis rigardata kiel sanktejo de regionaj popoloj. Multaj paganaj temploj estis konstruitaj en ĝi kaj [[judoj]] veneris ĝin kiel loko ligita al [[profeto]] [[Elija]], [[romianoj]] konstruis tie templon al [[Saturno (dio)|Saturno]]. Post kristanoj, kaj eĉ islamanoj rigardis la monton kiel sanktejo, [[bahaismo]] havas sian templon tie hodiaŭ.

 

 

En [[1726]], [[Papo]] [[Benedikto la 13-a]] plivastigis la feston de la Madono de l’ Karmelo al la tuta latin-rita [[Eklezio]]. La liturgia celebrado, tamen, ekzistas ankaŭ en kelkaj [[orientaj ritoj]], ekzemple en tiu maronita kaj en tiu alban-itala. Ĝi estas tre disvastiĝinta en [[Eŭropo]] kaj en [[Ameriko]], kie la Reĝino de l’ Karmelo estas Patronino de tutaj landoj ([[Bolivio]], [[Ĉilio]], [[Kolombio]], [[Peruo]]). Sed ĝi ankaŭ troviĝas en [[Azio]], en [[Afriko]] kaj en [[Oceanio]]: sanktejoj ekzistas en [[Mikronezio]], en [[Keralo]] ([[Hindio]]), en [[Kuvajto]] (kie ŝi estas honorata sub la nomo «Nia Sinjorino de Arabio»).