Kiel registrite je 23:37, 19 nov. 2008 redakti Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 273 625 redaktoj →‎Vidu ankaŭ ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 20:39, 20 nov. 2008 redakti malfari Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 273 625 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 12: Kelkaj aŭtoroj, kiel Dorrit Cohn kaj Humphrey, konsideras ankaŭ tipon de monologo tio kion ĝenerale oni konas kiel [[libera nerekta stilo]], rimedo per kio la mensa fluo de rolulo estas prezentata kvazaŭ parto de la parolado de la rakontisto. Cohn nomas tiun proceduron kiel "rakontita monologo"; Humphrey, "nerekta interna monologo". ~~<!--~~== ElLa ~~monólogo~~teatra ~~dramático~~monologo == En dramaturgio, '''monologo''', '''solparolado''', aŭ '''unupersona sceno''' estas teatra subĝenro per kio ununura persono pripensas laŭte vidigante siajn pensojn kaj emociojn al la publiko. Konsistigas la parton de teatraĵo kiu utilas por karakterigi la rolulojn kaj pro tio posedas grandan psikologian valoron ĉar estas ilo aŭ formo de [[introrigardado]]. Tiusence, famas la monologoj de la verkoj de [[Shakespeare]], kiel tiu de ''Hamleto'', kiu komencs per la fama frazo de "Esti aŭ ne esti". La monologo povas kaŝi dialogon kiun faras rolulo kun si mem aŭ kun nevivanta aŭ nekonscianta estaĵo: maskoto, pentraĵo, kadavro ktp. Tiumaniere la rolulo projektas siajn emociojn for de si. La monologo, en la teatro de la [[Hispana ora epoko]], vestiĝis kutime per [[soneto]]j aŭ strofoj de dek versoj kaj tiele, ĉe komedioj kie ekzistas granda ludo de roluloj, aperas multaj sonetoj (la karaktera ekzemplo estus ''El perro del hortelano'' (La hundode la fruktoĝardenisto) de [[Lope de Vega]].) En dramaturgia, el '''monólogo''', '''soliloquio''', o '''escena unipersonal''' es el género dramático en el cual una persona reflexiona en voz alta haciendo ver sus pensamientos y emociones al público. Constituye la parte de una pieza dramática que sirve para caracterizar a los personajes y por tanto posee un gran valor psicológico en tanto que es una herramienta o forma de [[introspección]]. En ese sentido, son famosos los monólogos de las obras de [[Shakespeare]], como el de ''Hamlet'', que empieza con la famosa frase de "Ser o no ser". El monólogo puede encubrir un diálogo que efectúa un personaje consigo mismo o con un ser inanimado o desprovisto de razón: una mascota, un cuadro, etc. De esa forma el personaje proyecta sus emociones fuera de sí. El monólogo, en el teatro del [[Siglo de Oro]] español, solía encomendarse a los [[soneto]]s o a las [[décima]]s y así, en comedias donde existe un gran juego de caracteres, aparecen muchos sonetos (el ejemplo característico sería ''El perro del hortelano'' de [[Lope de Vega]].) Sopla monda--> == Referencoj ==

Monologo: Malsamoj inter versioj