Ĉartoj de Ateno: Malsamoj inter versioj

La '''Ĉartoj de Ateno''' estas du internaciaj [[traktato]]j pri kultura heredaĵo signitaj ĉe [[Ligo de Nacioj]]. La unua estas de [[1931]] kaj la dua de [[1933]] kaj ili pritraktas, ĝenerale, pri rekonstruo kaj konservado de arkitekturaj monumentoj. Kaŭzis la ĉartojn, ĉefe, la pruvojprovoj de rekonstruo de [[Akropolo]] de [[Ateno]] kaj la deziro de greka registaro reakirisreakiri parton de kulturaj trezoroj, kiuj estis ekstelandeeksterlande, ĉefe en [[Anglio]] kaj en [[Francio]].

Signita ĉe Muzea OficeoOficejo de Ligo de Nacioj [[1931]], la unua [[Ĉarto]] de Ateno estas unua internacia traktato pri kulturaj heredaĵoj en historio. La ĉarto agnoskas relativan kolektivan intereson je propraj konstruaĵoj, kiuj havas historian valoron. Ĝi rekomendas, ke oni ne rekonstruasrekonstruu konstruaĵojn laŭ originaj aspektoj, sed oni devas konservi la aspektoaspekton de malnova afero al ili. Ankaŭ rekomendas ĝi, ke oni studu la ĉirkaŭajojn por reliefireliefigi la monumentojn. La ĉarto ankaŭ aprobas ankaŭ la uzon de modernaj materialoj kaj teknikojnteknikoj por reformi la konstruaĵojn. La ĉarto devigas la kunlaborokunlaboron de arkeologo kaj arkitekto dum rekonstruo de historiaj konstruaĵoj.

Signita ĉe Internacia Kongreso de Moderna Arkitekturo [[1933]], la dua Ĉarto de Ateno diras, ke urboj estas vivantaj organismoj, kiuj konstante ŝanĝiĝisŝanĝiĝas, ke modernaj urboj detruas verdajn areojn ĉirkaŭantajn kaj ke modernaj urboj estas malsanaj. Pro tio, ĝi rekomendas ke modernaj teknikoj de [[urbanismourbismo]] estu uzataj por plani urbojn.

La spirito de tiu ĉarto, estas la laŭdo de moderneco kaj kritiko de tradicieco, sekve, la historiaj partoj de la urbo, estas rigardataj en ĝi kiel "dokumentoj" pri la pasinteco, sen alia utilo krom memoraĵo. Sekve, oni devas elekti kelkajn monumentojn, sed ne ĉiujĉiujn, ĉefe, oni ne devas konservi malnovajn kvartalojn aŭ konstruaĵojn, se ili malebligas la modernigon de la urboj. AnkaŭĜi ankaŭ rekomendas la detruon de "domaĉoj" ĉirkaŭ monumentoj por krei verdajn areojn, eĉ se la domaĉoj estas jam jarcentajjarcentojn aĝaj.