Kazi Nazrul Islam: Malsamoj inter versioj

Ankaŭ la de li uzataj formoj estis Hindi-tipike sinkretismaj : Li uzis sanksritajn kaj arabajn versojn tiom bone kaj facile kiom tradicie bengalajn, li aludis je hinduaj mitoj tiombone kiom persaj poeziaj temoj, kaj instigoj naskitaj de la [[Rusa Revolucio de 1917]]

 

Male al Tagore (kiu naskiĝis en riĉega kaj klerega familio) li naskis en malriĉa familio, lia patro zorgis vilaĝan moskeon, kaj pro ties morto Nazrul devis ĉesi frue studon, kaj anstataui lin eĉ infane. Nur feliĉaj hazardoj poste igis lin koni verkistojn kaj ebligis lin repreni siajn studojn kaj efektivigi siajn literarajn talentojn.

Do facile kompreneblas kiel li iĝis la voĉo de la subpremitoj.

Dum la [[Unua mondmilito]] li dungiĝis en la brita armeo, sed nur restis dujare garnizone en [[Karaĉio]], kie li povis lerni la [[Persa lingvo|persa]]n, praktikis muzikon, kaj li komencis sian literaran karieron.

 

En lia lasta parolado, eldirita en aprilo 1941, kaj kvazaŭ profete titolita "Se la flaŭto ne ludas plu", li diris: