De [[1999]] ĝis la {{dato|15|majo|2006}} li estis la deka prezidentoprezidanto de la [[Italio|Itala Respubliko]].
Ciampi diplomiĝisdiplomitiĝis en [[Pisa]] en [[1941]] pri fliologio kaj en [[1946]] pri juro. Tiujare li eklaboris por la ŝtata banko ''Banca d'Italia'' kaj tie restis dum 47 jaroj. En [[1960]] li estis vokita en ties centran administrantaron, kies direktorecon li transprenis en [[1970]]. En [[1973]] li iĝis ĝenerala sekretario, en [[1976]] ĝenerala vic-direktoro kaj en [[1978]] ĝenerala direktoro. En oktobro [[1979]] li estis nomumita direktanto (''governatore'') de ''Banca d'Italia'' kaj prezidanto de la Itala Oficejo pri Valorpaperoj, kiun postenon li havis ĝis [[1993]]. De aprilo [[1993]] ĝis majo [[1994]] li estis ĉefministro de transira registaro teknika. Poste li iĝis financa ministro (de aprilo [[1996]] al majo [[1999]]) en la registaroj [[Romano Prodi|Prodi]] kaj [[Massimo d'Alema|d'Alema]]. Tiutempe lian laboron karakterizis bridado de la monstra publika ŝuldo de Italio, vide al la postuloj de la [[Traktato de Maastricht]], por ebligi al Italio aliron al la [[EMU|Eŭropa Valuta Unio]].
Ĉe sia elekto kiel prezidentoprezidanto je la [[13-a de majo]] [[1999]] Ciampi ricevis en la unua voĉdonado 707 voĉojn el 990.
En [[2005]] Ciampi ricevis la [[Karola Premio|Karolan Premion]], kiun li transprenis la [[5-a de majo|5-an de majo]] en [[Aachen]].
