Pianomekaniko: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 33:
La desuprefrapa mekaniko prezentas apartaĵon en la konstruhistorio de piano, kiun elprovis komence la vienaj [[piankonstruisto]]j ''Andreas Streicher'' kaj ''Nannette Streicher'', samkiel poste la berlina piankonstruisto ''Theodor Stöcker''. Ĉe tiu la marteloj trafas desupre sur la horizontale pasantaj kordoj. La avantaĝo konsistas el tio, ke la marteloj ekfrapas la kordojn en la direkton de la [[ponto (kordinstrumento)|ponto]] kaj de la [[resonplanko]] kaj ne for de ili, tiel ke rezultas pli alta efikeco inter fortelspezo kaj sonrezultaĵo. Malavantaĝas tamen, ke la marteloj ne povas refali en la ripozlokon pro gravito, sed devas esti reprenitaj helpe de risortmekanismo. Krome desuprefrapa mekaniko kondiĉas pli komplikan aranĝadon de la [[agordoŝraŭbo]]j, kio malfaciligas la [[agordoj (muziko)|agordadon]].
 
=== StoßzungenmechanikPuŝlamenomekaniko ===
Pro la disvastigo de la puŝlamenomekaniko far anglaj piankonstruistoj mekanikotipoj laŭ la puŝlamenprincipo ankaŭ ricevis la nomon ''angla mekaniko''. Pluajn modifaĵojn oni ankaŭ nomis "duonangla mekaniko" kaj "plenangla mekaniko", kvankam tiujn - ekz. la „Blüthner-Patent-Mechanik“ - evoluis germanaj kaj aŭstraj piankonstruistoj. „Duonanglaj mekanikoj“ ekzistis ĝis ĉ. 1900.
Durch die Verbreitung der Stoßzungenmechanik durch englische Klavierbauer erhielten Mechaniktypen nach dem Stoßzungen-Prinzip auch den Namen „Englische Mechanik“. Weitere Modifikationen wurden auch „Halbenglische Mechanik“ und „Vollenglische Mechanik“ genannt, obwohl diese von deutschen und österreichischen Klavierbauern entwickelt wurden, wie etwa die „Blüthner-Patent-Mechanik“. „Halbenglische Mechaniken“ gab es bis etwa 1900.
 
=== Ripetmekaniko ===