Herodo la Granda: Malsamoj inter versioj

Herodo regis [[lando de Galileo|Galileon]] ([[-47|47]]-[[-40|40]] a.K.), lando norde de Judio. Sed kiam la [[Persio|persoj]] atakis Judion en [[-40]], Herodo fuĝis al [[Romo]]. Tie, kun la helpo de sia amiko [[Marko Antonio]], li estis deklarita reĝo de Judio kaj, post tri jaroj de milito, Herodo kaj la romia armeo venkis la persojn kaj kaptis Judion kaj [[Jerusalemo|Jerusalemon]]n en [[-37]]. [[Antigono]], la rajta reĝo de la judoj laŭ la [[Makabeoj|makabea dinastio]], estis renversita kaj sendita al Romo, kie Antonio mortigis lin. Kiel reĝo, Herodo mortigis la restintajn filojn de la Makabeoj, eĉ tiujn, kiuj estis en lia familio (lia dua edzino estis Makabeanino). Tio donis pacon al Palestino, sed senĉesan mizeron, ĵaluzon, timon kaj turmenton al lia familio.

Kiam li mortis, laŭ sia fina testamento Herodo heredigis la kronon al [[Arĥelao]]. Sed en antaŭa testamento li promesis ĝin al [[Herodo Antipas]]. Do Aŭgusto decidis la aferon kaj dividis la reĝlandon de Herodo triparte inter tri el liaj filoj: [[Arĥelao]], [[Herodo Antipas]] kaj [[Herodo Filipo]]. Antipas regis [[lando de Galileo|Galileon]] kaj [[Pereo|Pereon]]n en la nordo, Filipo [[Itureo|Itureon]]n (norde kaj oriente de la Galilea Maro) kaj Arĥelao [[Judio|Judion]]n, [[Samario|Samarion]]n kaj Idumeon en la sudo. Sed en la kelkaj jaroj post la morto de Herodo, Palestino estis plena de ribeloj kaj memdeklaritaj reĝoj, ĝis ĝi estis pacigita de tri romiaj [[legio|legioj]]j. La rego de Arĥelao estis kruela sed mallonga.

== Vidu ankaŭ ==