Émile Peltier: Malsamoj inter versioj

▲''' Emile PELTIER''' (peltje), naskiĝis la 17-an de septembro [[1870]] en [[Villandry]] (apud [[Tours]]), Francio, mortis la 17-an de februaro 1909, estis franca katolika pastro kaj pioniro de la [[katolika Esperanto-movado]].

▲Peltier unue estis instruisto ("profesoro") de angla lingvo; poste pro malbonfarto, malgraŭ sia spirita valoro, li restis dum preskaŭ la tuta vivo pastro de malgrava paroĥo [[Sainte-Radegonde]] (apud Tours). Li estas pioniro de Esperanto ĉe la [[katoliko]]j. Li esperantiĝis en [[1901]]. Senlace li laboris por konvinki la katolikojn, ke ili uzu tiun armilon por defendi sian religion.

▲Jam en 1903 aperis, sub la nomo de societo „[[Espero Katolika]]“, Esperant-lingva aldono al ''L' Aube'', franca revueto. Tiu societo ricevis aprobon de la ĉefepiskopo [[René François]]. En oktobro [[1903]], ''Espero Katolika'' fariĝis okpaĝa gazeto. En [[1905]], dum la unua [[Universala Kongreso]] en [[Bulonjo ĉe Maro]], Peltier diris la unuan Esperantistan [[meso]]n, sed ne povis prediki en Esperanto, pro malpermeso de la tiea [[episkopo]]. Tamen, ne ĉesiginte sian klopodon, li ricevis dum la [[2-a UK|dua kongreso]] en [[Ĝenevo]] en 1906, pere de Monsinjoro Giambene, leteron el [[Romo]], esprimantan „Papan Plaĉon“, kaj komunikantan „Lian Apostolan Benon“. Tuj sekvis permeso por prediko, kiu okazis la 2 sept. [[1906]] en la preĝejo S. François. La granda intereso, kiun havis por Esperanto [[Pio la 10-a|Pio X]], estis plej grava kuraĝigo kaj naskis pionirojn por la Katolika Esperanta movado. Li prizorgis diversajn eldonaĵojn: „Kolekto de Espero“, nome: „Katolika preĝaron“; „Imitado de Jesuo-Kristo“ (unua libro); broŝuroj de katolika propagando. „Elementa Kurso de Esperanto“, 1907. Traduko de [[Gustave Boissaries]]: „Lando de Mirakloj“, 1908.

▲[[Kategorio:Francaj esperantistoj|Peltier, Emile]]

▲[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1870|PELTIER, Emile]]

▲[[Kategorio:Mortintoj en 1909|PELTIER, Emile]]