Ahmedo la 3-a: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
XeBot (diskuto | kontribuoj) e roboto aldono de: az:III Əhməd |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 5:
Ahmedo estis filo de Mehmedo la 4-a kaj iĝis [[sultano]] de la [[Otomana Imperio]] dum la jaro [[1703]], post kiam lia frato Mustafao la 2-a estis malpostenigita. Ĉar la [[Rusia Imperio]] pli kaj pli minacis la otomanan regnon, Ahmedo penis pliintensigi la politikajn rilatojn al [[Anglio]].
Li permesis rifuĝon al la reĝo [[Karolo la 12-a (Svedio)|Karolo la 12-a]] de Svedio post ties malvenko en la batalo de [[Poltava]] ([[1709]]) kadre de la [[Granda Nordia Milito]]. Kiam la Rusia Imperio premis la otomanan
Dum [[1715]] la otomana armeo sukcesis konkeri la preskaŭinsulon [[Peloponeso]], kiu tiam nomiĝis ''Morea'', de la [[Respubliko Venecio]]. Tiu konkero pliakrigis la armean tension kun la imperio [[Aŭstrio]], kiu alianciĝis kun la Respubliko Venecio: La du aliancanoj kune pli fortis kontraŭ la otomanoj. La venicianoj sukcesis rompi la otomanan sieĝon de la insulo [[Korfuo]] dum somero [[1716]], kaj la ĝis tiam otomane okupita serba urbo [[Beogrado]] dum la sekva jaro [[1717]] iĝis konkeraĵo de Aŭstrio. Pro la perado de Anglio kaj Nederlando dum la jaro [[1817]] interkonsentiĝis la pripaca Traktato de [[Požarevac]], kiu reguligis ke la Otomana Imperio tenis la preskaŭinsulon [[Peloponeso]], sed perdis [[Hungario]]n al la imperio [[Aŭstrio]].
|