Credo quia absurdum: Malsamoj inter versioj

La simtagosintagmo neniam troviĝas en oficilajoficialaj dokumentoj de la antikva kaj nuna ekleziokatolikaj eklezioj. Historiistoj de [[teologio]] kaj [[filozofio]] informas ke ĝi ne troviĝas en [[Tertuliano]], apologetaapologeto de la dua/tria jarcento, kiel, male, oni kredis ĝis la ĵus pasintaj du jarcentoj: en tiu aŭtoro, fakte, troviĝas pensado simila al tiu atribuata al la frazo. Fakte, en TerlulianoTertuliano legeblas en verko docetismo|kontraŭdoketa (''De carne KristiChristi'' = Pri la karno de Kristo) ''Natus est Dei Filius, non pudet, quia pudendum est; et mortuus est Dei Filius, prorsus credibile est, quia ineptum est; et sepultus resurrexit, certum est, quia impossibile'' (= Naskiĝis la Difilo, pro tio hontu ĉar tio estas vere honta; kaj mortis la Difilo, tio kredenda ĉar senfundamenta; kaj li estis entombigita kaj resurektis, tio certas ĉar neebla”. Kutime oni interpretas tiujn vortojn kiel paradokson utilan por substreki la ekstraordinareconeksterordinarecon kaj nepruveblecon, per la sperto aŭ racio, de religia dogmo; aŭ ankaŭ kiel eksceson de apologeta polemikisto.

Moderne ĝin ree senpolvigis [[tradiciismo]] kaj precipe [[fideismofidismo]] (kredismo) laŭ kiuj la vera kredo estas esprimita en la tradicio ne bezonanta la helpon de la racio kaj, pli/malpli, malfidas je la racio kaj ties kapablo atingi la veron. Tiuj ĉi filozofiaj sistemoj interpretas la esprimojn de Tertuliano kaj la sintagmon “credo quia absurdum” laŭ la plej rigora senco. Kutime, male, ĝi estas interpretata kaj eluzata nur por substreki ke la revelacitaj dogmoj ne povas esti pruvataj per la nura racio, kaj do transraciaj kvankam ne kontraŭraciaj.

FideismoFidismo estis plurfoje reĵetita de la [[Katolika Eklezio]].

Interese tiun franzonfrazon eluzis ankaŭ [[Sigmund Freud]], ĝin atribuante al Tetuliano, en Die ''Zukunft einer Illusion'' “Estonto de iu iluzio” por subteni ke dikredantoj rifuĝiĝas malantaŭ tiu principo kiel taktiko por eskapi la neceson pruvi sian krederojn; ankoraŭ li ĝin eluzas pritaktante Moseon kaj monoteismon por priskribi la supozitan sintenon de la eruditaj dikredantoj kiuj pavus antaŭ la krudaj dikredantoj kiuj limiĝas al la sensaĵasensaĝa kredo!.

[[Kategorio:Filozofio]]
[[Kategorio:Teologio]]Kristanismo