Edikto de Milano: Malsamoj inter versioj

La Edikto de Milano estis subskribita en la jaro 313, de la nomoj de ambaŭ imperiestroj de la tiama Romia Imperio, nome [[Konstantino la 1-a]], kiu regis la okcidentan parton de la Imperio, kaj [[Licinio]], kiu regis la orientan. La du ''augusti'' estis en Milano por celebri la nupton de la fratino de Konstantino kun Licinio.

 

 

Antaŭa edikto pri tolero jam estis proklamita de la imperiestro [[Kaio Galerio]] el [[Serdica]] kaj publikigita en [[Nikomedio]] la 30an de aprilo de la [[311]]. Laŭ ĝi jam la kristanoj, kiu estis sekvintaj kapricajn tendencojn kontraŭ la "institucioj de la antikveco", ricevis pardonon kaj oni sekurigis iliajn vivojn kaj havaĵojn. De tiam ili ne devis jam akcepti la diecon de la imperiestroj.

Tamen la forto de la tiamaj kristanoj ankoraŭ ne estis tiom grava kiom oni disvastigis poste. Lau franclingva libro, <ref>Robin Lane Fox, ''Païens et chrétiens : La religion et la vie religieuse dans l’Empire romain de la mort de Commode au Concile de Nicée'', Presses Universitaires du Mirail, 1997.</ref> la kristanoj ne estis en 312 pli ol 4 al 5 % de la totala populacio de la Imperio. En [[Romo]], tre verŝajne la plej kristanigita urbo de [[Italio]], nur 10 % estus kristana, en [[Egipto]] ĉirkaŭ 20 %, en [[Azio]] 33 %, en [[Nordafriko]] el 10 al 20 %, En [[Hispanio]] eble simile laŭ regionoj, en [[Gaŭlo]] multe malpli de 10 %.

 

<references/>

 

[[pl:Edykt mediolański]]

[[pt:Édito de Milão]]

[[ru:Миланский эдикт]]

[[simple:Edict of Milan]]