Himno: Malsamoj inter versioj

'''Himno''' estas [[kanto]] de adoro, honoro, aŭ [[preĝo]], tipe al [[Dio]]. Ĝenerale, la vorto povas signifi iu ajn sankta honora kanto, kiel [[nacia himno]]. La klera traktado kaj scienca studado pri tiaj kantoj nomiĝas [[himnologio]].

 

 

La unuaj Kristanaj himnoj estis skribitaj en la [[siria lingvo]] en la 3-a kaj [[4-a jarcento]]j. La muzika stilo estas la parolmaniero. La unua verkisto de Kristanaj himnoj estis la franca prelato [[Sankta Hilario]]. Post lia morto la episkopo de Milano starigis la regulan uzadon de himnoj en la Okcidenta Kristana [[Liturgio]]. Ĝis la [[10-a jarcento]] oni malofte kantis himnojn dum la celebrado de la [[Meso]]. Dum tiu jarcento oni kelkfoje aldonis al la longaj [[parolkanto]]j tekstojn post la vorto '[[Haleluja]]'- hebrea vorto kiu signifas 'Laŭdu Dion.' Dum la [[Mezepoko]] la himnoj estis kantataj nur de la [[pastro]]j kaj [[ĥoro]]j ĝis la [[16-a jarcento]]. [[Martin Luther]] enkondukis la kantadon de la [[kongregacio]]. Samtempe Luther komponis himnojn en la [[germana lingvo]]. Ĝis tiu tempo la himnoj estis en la [[latina]]. En [[Francio]] la himnoj estis tradukitaj de la [[poeto]] Marot kaj la [[melodio]]j estis verkitaj de la [[komponisto]]j Goudimel kaj Le Jeune. Anglaj tradukoj estis faritaj en [[1562]] de la verkistoj Sternhold kaj Hopkins. Je la komenco de la [[18-a jarcento]] la angla teologisto [[Isaac Watts]] verkis ĉirkaû 600 himnojn. La plej bone konata verkisto estis [[Charles Wesley]].

 

 

 

 

[[ja:聖歌]]

[[ko:찬송가]]

[[la:Hymnus]]

[[lt:Giesmė]]