Niccolò Paganini: Malsamoj inter versioj

|Loko de morto = [[Nizza]], [[Francio]]

}}

 

 

Li aperis antaŭ publiko en 1793, en 1797 (kun akompano de lia patro)faris konĉertan rondvojaĝon en Lombardio. Li akiris pli kaj pli da famo per la publikaj prezentoj kaj baldaŭ li ekvivis apartan, sendependan vivon, li iĝis fervora kartludisto kaj trafis lin romantikaj amaferoj. Unufoje, li donis sain violonon kiel grantiaĵon pro ka kartludaj ŝuldoj, al li pruntis franca komercisto Guarneri-violonon por la konĉerto, sed post kiam li aŭdis la ludon, li donacis la violonon.

Li verkis inter 1801 kaj 1807 por soloviolono 24 Capriccio [kapriĉojn(?)] . Tiam verkis li du seriojn de la ses violon-gitaraj sonatoj. Li aperis en 1805 kiel violonartisto en Italio, li iĝis kortega dirigento en la Princlando Piombino, danke al Elisa Bonaparte Baciocchi, fratino de Napoleon. Li konatiĝis en 1815 kun dancistino Antonia Bianchi, kun kiu li havis longan amrilaton.

 

 

Lia romantika, ekstrema personeco, liaj aventuroj donis bazon por legendoj pri li. Liatempe kalkulis historietoj, ke li estas amiko de la diablo, ke oni enprizonigis lin en prizonon. Pro lia misfamo, la eklezio ne permesis – dum kvin jaroj – entombigi lin en sanktigitan grundon. Oni opiniis lin avara, sed fakte li apogis per 20.000 frankoj Berlioz-on, en kiu li rimarkis kapablulon.

 

== Sondosieroj ==

 

[[Kategorio:Italaj komponistoj|Paganini, Niccolo]]

[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1782|Paganini, Niccolo]]

[[Kategorio:Mortintoj en 1840|Paganini, Niccolo]]

 

[[az:Nikkolo Paqanini]]

[[he:ניקולו פאגאניני]]

[[hr:Niccolò Paganini]]

[[id:Niccolò Paganini]]

[[io:Nicolò Paganini]]

[[th:นิกโคโล ปากานินี]]

[[tr:Niccolò Paganini]]

[[uk:Нікколо Паганіні]]

[[vi:Niccolò Paganini]]