Johano la 3-a (Bretonio): Malsamoj inter versioj

| naskiĝloko =[[ChamptoceaŭChamptoceaux|ChateauceaŭChateauceaux]]

'''Johano la 3-a la Bona''' (naskiĝinta en la 8-a de Marto {{[[1286}}]] en ChâteauceaŭChâteauceaux, nun [[ChamptoceaŭChamptoceaux]] kaj mortinta en la 30-a de Aprilo {{[[1341}}]] en [[Caen]]), filo de [[Arturo la 2-a (Bretonio)|Arturo la 2-a de Bretonio]] kaj de ties unua edzino [[Maria de Limoges]], [[Listo de la vicgrafoj de Limoges|vicgrafino de Limoges]], estis [[listo de la suverenoj de Bretonio|duko de Bretonio]] ([[1312]]-[[1341]]), kaj [[grafo de Richmond]] ([[1334]]-[[1341]]).

Sen infano sed ŝarĝita per duonfrato (filo de sia malamata bopatrino) kiel probabla heredanto, li pensis pri testamentado de la duklando al la reĝo de Francio. Liaj regnanoj oponis tion, kaj li tiam edzinigis sian nevinon [[Johana de Pentievro]] al[[Karolo de Blezo]], nevino de la reĝo de Francio [[Filipo la 6-a (Francio)|Filipo la 6-a]].

En [[1338]], li sendis sian ŝiparon al la [[Batalo de Écluse]] subtene al tiu de la reĝo de Francio, sed tiuj estis detruitaj de la angloj. Survoje por kuniĝi al Filipo la 6-a, li mortis en [[Caen]] en [[1341]]<ref>Célestin Hippeau, ''L'abbaye de Saint-Étienne de Caen, 1066-1790'', Caen, A. Hardel, 1855; {{p.}} 104</ref> en revenant de [[Flandre]].

Lia rifuzo decidi pri heredonto por la duklando estis la kaŭzonkaŭzo de la [[hereda milito de Bretonio]], kiu komenciskomenciĝis kun lia morto.