En [[akustiko]] kaj [[telekomunikado]], '''harmono''' de unu perioda [[signalo]] (aŭ periodia [[perioda funkcio]]) estas komponanta [[sinusoidatrigonometria funkcio|sinusa]] [[ondo]]jkomponanto, kies [[frekvenco]] estas [[entjero|entjera]] oblo de la [[fundamenta frekvenco]] de la signalo. Ekzemple, se la frekvenco de la signalo estas ''f'', la harmonoj havas frekvencojn 2''f'', 3''f'', 4''f'', ktp.
Perioda signalo (au funkcio) povas esti malkomponi en [[adicio]] de sinusoidajsinusaj harmonoj, nomatanomita [[Serio de Fourier]]<ref>Malvolvata de la franca matematikisto : [[Jean Baptiste Joseph Fourier|Joseph Fourier]]</ref>
En [[Muziko|muzikaj]] terminoj, harmonoj estas komponantaj paŝoj de harmona tono, kiukiuj sonas ĉe entjeraj obloj pli supre ol la nomatanomita noto estante luditaludata sur muzika instrumento. Ne-entjeraj obloj nomiĝas partharmonaj aŭ neharmonaj akcesoraj tonoj. Estas la amplitudoj kaj frekvencoj de la harmonoj kaj partharmonoj, kiuj donas al malsamaj muzikiloj iliajn malsamajn tembrojn (malgraŭ ke ne kutime estante detektitaj, aparte per la nelerta homa orelo), kaj la aparta kombino de la akcesoraj tonoj de du muzikiloj ludantaj en [[unisono]] permesas ke oni perceptas ilin kiel apartaj muzikiloj. [[Sonorilo]] havas pli klare konkretajn partharmonojn ol la plimulto da muzikiloj.
Linio 34:
En multaj muzikaj instrumentoj, eblas ludi la suprajn harmonikojn sen la fundamenta tono (kvankam estante ekzistanta). En simpla kazo (ekz. [[bekfluto]]) ĉi tiu havas la efikon de farantefari la notpitĉonotpitĉon ascendasascendante unu [[oktavo]]n; sed en pli kompleksaj kazoj, multajmultajn aliajaliajn notpitĉojn variadojnvariadoj okazigas. En iu kazoj ĝi ankaŭ ŝanĝas la tembron de la tono. Ĉi tiu estas parto de la normala maniero de ludi pli altajn notojn kun blovinstrumentoj, tekniko nomita ''preterblovado''. La progresinta tekniko de ludi multharmonojn ankaŭ produktas harmonojn. Sur kordinstrumento eblas produkti tre pure sonantajn notojn, kiujn ludistoj nomigas "harmonojn". Ili havas misteran kvaliton, kaj ankaŭ havas altan notpitĉon, kiu situis sur la verticoj de la kordoj. Harmonoj povas kutimi kontroli je unisono la agordon de kordoj, kiuj teorie ne agordiĝas al la unisono. Ekzemple, delikata fingrado de la nodo en la mezo de la plej alta kordo de violonĉelo produktas la saman pitĉon kiel delikata fingrado de la nodo ĉe la distanco triono de la supro de la dua plej alta kordo. Por la voĉo vidu [[supertona kantado|supertonan kantadon]], kiu uzas harmonojn.
