Krucmilitoj: Malsamoj inter versioj

 

En la dua duono de la [[11-a jarcento]] ekprenis la iniciaton la papoj. Formigado de la ideologio de krucmilitoj subtenis precipe papo [[Gregorio la 7-a]]. En la jaro [[1095]] lernanto de Gregorio, [[Urbano la 2-a]], respondis la peton, kun kiu la bizanca imperiestro [[Aleksio la 1-a Komnenos|Aleksio la 1-a]] turniĝis al la [[kurio]] kaj kiel la unua li apelis dum la [[koncilio de Clermont]] por krucista militiro. Krom la defendo de kredo kaj la [[orienta eklezio|orientaj kristanoj]] li havis por tio ankaŭ potenculemajn motivojn. Tiutempe okupigis lin la disputoj okazantaj enkadre de batalo pri [[investituro]] kontraŭ imperiestro [[Henriko la 4-a]], kies eksponento, [[kontraŭpapo]] [[Klemento la 3-a]] ĝuste konkeris [[sankta sidilo|sanktan sidilon]] en Romo. En alia flanko necesas konsideri, ke inter Bizanco kaj la [[okcidenta eklezio]] regis [[skismo]] kaj Aleksio la 1-a estis la unua, kiu ekde la jaro [[1054]] provis renovigi la interrilatojn inter Oriento kaj Okcidento.

 

==Politikaj kaŭzoj de la Krucmilitoj==

*Rodney Stark [http://it.wikipedia.org/wiki/], Gli eserciti di Dio. Le vere ragioni delle crociate, Lindau, 2010, p. 365. (La sociologo liveras historion dokumentitan sur fontoj ankaŭ islamaj. Prezentiĝas ekvilibra rakonto kiu eksplikas kiel la krucmilitoj naskiĝis por reagi al la islama agresemo, kiu estis jam eliminita diversajn kristanajn komunumojn. Duabate, la libro montras kiel la islama agreso kontraŭ kristanoj ne naskiĝis sekve de la krucmilitoj, sed komence de la pasinta jarcento, okaze de la relanĉo de fondamentalismo kaj de radikala [[islamo]] antaŭ la eŭropa koloniismo).

{{elstara}}

 

{{LigoElstara|af}}

 

{{LigoElstara|mk}}

 

[[Kategorio:Krucmilitoj|*]]

 

[[af:Kruistog]]