Christoph Graupner: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 5:
De sia onklo, orgenisto Nicolaus Küster, Christoph Graupner ricevis unuan muzikinstruon. Li sekvis tiun al [[Reichenbach (Vogtland)]]. En [[Lepsiko]] li vizitis la [[Thomas-lernejo]]n kaj studis jursciencon kaj poste muzikon ĉe Thomas-kantoro [[Johann Schelle]] kaj ĉe ties posteulo [[Johann Kuhnau]]. En 1705 li iris kiel [[klaviceno|klavicenisto]] al la [[Hamburgo|hamburga]] operorkestro direktata de [[Reinhard Keiser]]. En ĉi tiu periodo li komponis plurajn [[opero]]jn, kiujn la publiko fervore akceptis.
 
[[Grafo|Landgrafo]] Ernesto LudovikodeLudoviko de Hesio-Darmstadt aŭdis liajn verkojn kaj proponis al li en 1709 postenon ĉe sia kortego. Jam en 1711 li plirangiĝis kiel kortega [[kapelmajstro]]. En ĉi tiu jaro li edzinigis la pastrofilinon Elisabeth Eckardt. En 1722 li kandidatiĝis pri la postenonposteno de [[Thomas-kantoro]] en Lepsiko laŭ rekomendo de [[Georg Philipp Telemann|Telemanns]], kiu tiun jam rifuzintis. Laŭ ordono de sia dunginto li devis forrifuzisforrifuzi la vokitecon kiel sukcedanto de Johann Kuhnau, tamen je plibonigo de sia aparte de tio jam alta salajro. Tiel [[Johann Sebastian Bach]] povis ricevi la postenon. Graupner restis ĝis sia morto ĉe la kortego de la landgrafo.
Dumpase de la tempo li altiris aron de muzikistoj, kiujn li konis el sia tempo kiel lepsika Thomas-lernanto: vickapelmajstron [[Gottfried Grünewald]], sian sukcedonton [[Johann Samuel Endler]] same kiel la ĉambromuzikiston Michael Boehm.
<!--
Graupners umfangreiches, fast vollständig erhaltenes Werk befindet sich zum größten Teil in der [[Universitäts- und Landesbibliothek Darmstadt]]. Es ist in großen Teilen noch unveröffentlicht und harrt der Entdeckung durch Musiker und Musikwissenschaftler. Vielfach betrachteten die Landesherren die Werke ihrer Komponisten als ihr persönliches Eigentum und im schnellen Wandel der Modeströmungen wurden die Kompositionen vernichtet. Graupners Familie wehrte sich gegen dieses Vorgehen und strengten einen Prozess an, der erst fast 80&nbsp;Jahre nach Graupners Tod zu Gunsten der Familie entschieden wurde. Diesem Umstand und der Auslagerung der Bestände während des 2. Weltkrieges ist die Erhaltung dieses umfangreichen Werkes zu verdanken.
 
La ampleksa verkaro Graupner, preskaŭ komplete konserviĝinta, troviĝas plejparte en la Universitata kaj Landa Biblioteko je Darmstadt. Ĝi estas grandparte ankoraŭ nepublikigita kaj atendas la malkovradon far muzikistoj kaj muziksciencistoj. Ofte la suverenoj rigardis la verkojn de siaj komponistoj kiel sian personajn propraĵojn kaj laŭ la rapida ŝanĝigo de modaj tendencoj la komponaĵoj estis neniigitaj. La familio de Graupner sin defendis kontraŭ ĉi tiu procedo kaj ekigis jurproceson, kiu nur preskaŭ 80 jarojn post la morto de Graupner decidis favore al la familio. Al ĉi tiu cirkonstanco kaj al la alilokado de la stokoj dum la 2-a mondmilito dankendas la konservado de ĉi tiu ampleksa verkaro.
== Werke ==
Bis 1719 schrieb er zunächst mehrere Opern, schuf danach aber auch eine Fülle kirchlicher und instrumentaler Musik. Im Jahr 1754 musste er das Komponieren einstellen, da er vollständig [[Blindheit|erblindete]]. Er schuf etwa 2000 Werke: 1418 kirchliche [[Kantate]]n, 24 weltliche Kantaten, 113 [[Sinfonie]]n, 44 [[Solokonzert|Konzerte]] für ein bis vier Instrumente, 80 [[Suite (Musik)|Suiten]], 36 Kammersonaten und [[Klaviermusik]] sowie acht Opern.
 
== WerkeVerkoj ==
Seit kurzem existiert ein Werkverzeichnis der Instrumentalwerke, erschienen beim Carus-Verlag Stuttgart. Es soll für die Vokalwerke fortgesetzt werden.
Ĝis 1719 Graupner komponis komence plurajn operojn, sed poste verkis ankaŭ abundon da eklezia kaj instrumenta muziko. En la jaro 1754 li devis ĉesigi la komponadon, ĉar li komplete [[blindeco|blindiĝis]]. Li kreis ĉ. 2000 verkojn: 1418 sakralajn [[kantato]]jn, 24 profanajn kantatojn, 113 [[simfonio]]jn, 44 [[konĉerto]]jn unu ĝis kvar instrumentoj, 80 [[suito]]j, 36 sonatoj kaj [[klavarinstrumento|klavarmuziko]] same kiel ok operojn.
-->
 
Ekde nelonge ekzistas verkregistro de la instrumentaj komponaĵoj, aperinta ĉe Carus-Verlag Stuttgart. Ĝi estas daŭrigota por la voĉkantaj komponaĵoj.
 
==Operoj (selekto)==