Internacia Institucio pri la Ruhr-regiono: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Ziko (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 2:
La '''Internacia Aŭtoritato por Ruro''' (IAR) estis internacia organizaĵo establita en [[1949]] de la okcidentaj aliancitaj ŝtatoj por kontroli la karbo- kaj ŝtalindustrion de la [[Ruhr-regiono]] en okcidenta Germanio.
Ĝi estis interkonsentita ĉe renkontiĝoj en [[Londono]] la 20an de aprilo kaj 2an de junio 1949 flanke de [[Usono]], [[Britio]], [[Francio]] kaj la [[Benelukso]]-landoj. La Londono-interkonsento estis subskribita la 28an de aprilo de tiu jaro. Ĝi estis aboliciita fare de la Paco de Parizo en
== Fono ==
La fruaj francaj planoj celis reteni Germanion malforta kaj fortigi la francan ekonomion je la kosto de tiu de Germanio (vidas la [[Monnet-plano]]n). Franca ekstera politiko alstrebis malmuntadon de germana peza industrio, submeti la karbo-riĉan Ruhr-regionon kaj [[Rejnlando]]n sub franca kontrolo aŭ ĉe minimumo internaciigi ilin, kaj ankaŭ ligi la karbo-riĉan Sarlandon kun la feroriĉa franca provinco de [[Loreno]] (kiu estis transdonita de Germanio al Francio denove en 1944). Kiam usonaj diplomatoj memorigis la francojn pri tio, ke tio havus gigantan efikon sur la germana ekonomio, la respondo de Francio estis indiki la germanojn ĵus devus "fari la necesajn alĝustigojn" por trakti la neeviteblan valut-deficiton.
En
== Superrigardo ==
La Ruhr-Interkonsento estis trudita al la (okcidentaj) germanoj kiel kondiĉo por permesado de ili fondi [[Federacia Respubliko Germanio|Federacian Respublikon Germanio]]. Per kontrolado de la produktado kaj distribuado de [[karbo]] kaj [[ŝtalo]] (t.e. kiom multe da karbo kaj ŝtalo kiujn la germanoj mem ricevus), la Internacia Aŭtoritato por Ruro fakte kontrolis la tutan okcidentgermanan ekonomion, multe je malŝato de la germanoj. Ili estis tamen permesitaj sendi iliajn delegaciojn al la aŭtoritato post la Petersberg-interkonsento.
Pri tio estiĝis disputo en novembro 1949 inter la kristandemokrata ĉefministro [[Konrad Adenauer]] kaj la socialdemokrata opozici-estro [[Kurt Schumacher]]; la lasta riproĉis al la ĉefministro esti ''ĉefministro de la aliancanoj''. Sed la kristandemokrato vidis en la IAR nur mallongtempan aranĝon, anstataŭigota iam per samrajtigita eŭropa kunlaboro.
Kun la okcidentgermana interkonsento ligi la Eŭropan Komunumon pri Karbo kaj Ŝtalo ĉesigi la restriktojn truditajn fare de la IAR, tiel ankaŭ certiganta francan sekurecon per eternigado de franca aliro al Ruhr-karbo, la rolo de la IAR estis transprenita fare de la EKKS.
|