Internacia Institucio pri la Ruhr-regiono: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 2:
La '''Internacia Aŭtoritato por Ruro''' (IAR) estis internacia organizaĵo establita en [[1949]] de la okcidentaj aliancitaj ŝtatoj por kontroli la karbo- kaj ŝtalindustrion de la [[Ruhr-regiono]] en okcidenta Germanio.
 
Ĝi estis interkonsentita ĉe renkontiĝoj en [[Londono]] la 20an de aprilo kaj 2an de junio 1949 flanke de [[Usono]], [[Britio]], [[Francio]] kaj la [[Benelukso]]-landoj. La Londono-interkonsento estis subskribita la 28an de aprilo de tiu jaro. Ĝi estis aboliciita fare de la Paco de Parizo en [[1951]], kiu transdonis ĝiajn agadojn al la [[Eŭropa Komunumo pri Karbo kaj Ŝtalo]] (ECSC). La IAR finis ĝian laboron la 27an de majo 1952.
 
== Fono ==
La fruaj francaj planoj celis reteni Germanion malforta kaj fortigi la francan ekonomion je la kosto de tiu de Germanio (vidas la [[Monnet-plano]]n). Franca ekstera politiko alstrebis malmuntadon de germana peza industrio, submeti la karbo-riĉan Ruhr-regionon kaj [[Rejnlando]]n sub franca kontrolo aŭ ĉe minimumo internaciigi ilin, kaj ankaŭ ligi la karbo-riĉan Sarlandon kun la feroriĉa franca provinco de [[Loreno]] (kiu estis transdonita de Germanio al Francio denove en 1944). Kiam usonaj diplomatoj memorigis la francojn pri tio, ke tio havus gigantan efikon sur la germana ekonomio, la respondo de Francio estis indiki la germanojn ĵus devus "fari la necesajn alĝustigojn" por trakti la neeviteblan valut-deficiton.
 
En [[1947]] Francio forigis [[Sarlando|Saar-regionon]] de Germanio kaj turnis ĝin en [[protektorato]]n sub franca ekonomia kontrolo. La areo revenis al germana administracio je 1-a de januaro 1957, sed Francio retenis la rajton pri ĝiaj karbominejoj ĝis [[1981]]. Francaj planoj por la kompleta depreno de Ruro de Germanio renkontiĝis kun pli granda rezisto. En septembro 1946 la usona registaro deklaris en la Stutgarta parolado ''Restatement of Policy'' (Revortigon de Politiko) pri Germanio. Ĝi diris ke Usono akceptos la francajn asertojn pri Sarlando, sed kondiĉe de tio: "Usono ne apogos ajnan atencon al teritorio kiu estas nediskuteble germana, aŭ ajnan dividadon de Germanio kiu ne estas vere dezirita fare de homoj koncernitaj. Ĝis nun, kiel Usono estas konscia, homoj de Ruro-regiono kaj la Rejnlando deziras resti unuigitaj kun la resto de Germanio. Kaj Usono ne kontraŭbatalos ilian deziron."
 
== Superrigardo ==
La Ruhr-Interkonsento estis trudita al la (okcidentaj) germanoj kiel kondiĉo por permesado de ili fondi [[Federacia Respubliko Germanio|Federacian Respublikon Germanio]]. Per kontrolado de la produktado kaj distribuado de [[karbo]] kaj [[ŝtalo]] (t.e. kiom multe da karbo kaj ŝtalo kiujn la germanoj mem ricevus), la Internacia Aŭtoritato por Ruro fakte kontrolis la tutan okcidentgermanan ekonomion, multe je malŝato de la germanoj. Ili estis tamen permesitaj sendi iliajn delegaciojn al la aŭtoritato post la Petersberg-interkonsento.
 
Pri tio estiĝis disputo en novembro 1949 inter la kristandemokrata ĉefministro [[Konrad Adenauer]] kaj la socialdemokrata opozici-estro [[Kurt Schumacher]]; la lasta riproĉis al la ĉefministro esti ''ĉefministro de la aliancanoj''. Sed la kristandemokrato vidis en la IAR nur mallongtempan aranĝon, anstataŭigota iam per samrajtigita eŭropa kunlaboro.
 
Kun la okcidentgermana interkonsento ligi la Eŭropan Komunumon pri Karbo kaj Ŝtalo ĉesigi la restriktojn truditajn fare de la IAR, tiel ankaŭ certiganta francan sekurecon per eternigado de franca aliro al Ruhr-karbo, la rolo de la IAR estis transprenita fare de la EKKS.