Claude Chabrol: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dominik (diskuto | kontribuoj) e Etaj ŝanĝoj (~as-->~is) |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e "Madame Bovary (1991)" |
||
Linio 10:
Li divorcis kvin jarojn poste por edziĝi kun komediistino [[Stéphane Audran]], kun kiu li startis fruktoplenan kunlaboradon, ĝis ilia apartiĝo en 1980. Dum tiu periodo, li fariĝis specialisto de kruela analizo de la franca burĝaro, kies ŝajna konformismo kaŝis abundon da malvirtoj kaj malamoj. Koncerne komedion aŭ policajn filmojn, ofte asociita al scenaristo [[Paul Gégauff]], li ne ĉesis spuri hipokritecon, perfidon kaj stultecon, kun rara kaj ĝojiga ĝuo, kiun aktive partoprenis liaj preferataj aktoroj: [[Stéphane Audran]], [[Michel Bouquet]], [[Jean Yanne]]. Li tiel pentris senkompatan portreton de Francio en la 70-aj jaroj, aspran kaj korodan, kie elstaris ''[[La Femme infidèle]]'', ''[[Juste avant la nuit]]'' aŭ ''[[Les Biches (filmo)|Les Biches]]''.
Fine de la jardeko, li faris ŝanĝon, elektante pli eklektikajn subjektojn en kiu lia inspiro foje malakriĝis. Tamen lia renkonto en 1978 kun juna [[Isabelle Huppert]], kiun li kontribuis riveli, estis decida. [[Violette Nozière (filmo)|Violette Nozière]], la patricida venenigintino, kiu skandalis dum la 30-aj jaroj, aldonis kroman dimension al galerio de monstroj ĝis tiam filmitaj de Chabrol (li jam estis adaptinta alian sangan aferon en ''[[Landru (1963)|Landru]]'' kun [[Charles Denner]]). Samtempe, li formis kun la aktorino terure efikan duopon, kiu aliros tiel la bordojn de polica komedio (''[[Rien ne va plus]]'') kiel tiujn de literatura adapto (''[[Madame Bovary (1991)|Madame Bovary]]'') aŭ de politika filmo (''[[L'Ivresse du pouvoir]]''), kulminante per la senbrida ''[[Cérémonie]]'', adaptita de romano de [[Ruth Rendell]], "Analphabète".
En pli leĝera tono, li ankaŭ ludis ĝuindan partituron kune kun [[Jean Poiret]], neforgesebla polic-inspektoro en ''[[Inspecteur Lavardin]]'' kaj en ''[[Poulet au vinaigre]]'', sammaniere kiel li regule revenis al provinca polic-romano, pere de filmoj kiel ''[[Au cœur du mensonge]]'' aŭ ''[[La Demoiselle d'honneur]]''.
Linio 64:
* 1990: ''[[Jours tranquilles à Clichy]]''
* 1990: ''[[Docteur M]]''
* 1991: ''[[Madame Bovary (
* 1992: ''[[Betty]]''
* 1993: ''[[L'Œil de Vichy]]'', elektaĵo de aktualaĵoj de politika [[reĝimo de Vichy]]
| |||