Unuiĝo de Italio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 6:
Ĉiukaze ĝi estis fine farata de la [[Savoja dinastio]], kiu reĝis en la [[Piemonto]] (elstare regata de la ĉefministro grafo de [[Camillo Benso di Cavour|Cavour]]), kontraŭ la intervenoj de aliaj gravuloj kiel ([[Mazzini]], [[Giuseppe Garibaldi|Garibaldi]]), laŭlonge de komplikaj okazaĵoj ligitaj al la eŭropa ekvilibro (intervenoj de [[Francio]] kaj [[Aŭstrio]]), kiu pintiĝis per la aldonigo de la lasta reduto de la [[Papa Ŝtato]] en 1870. Tamen pludaŭris la postulado de landlimaj teritorioj, ĉefe kun la Aŭtro-Hungara Imperio ([[Triesto]] kaj la [[Provinco Trento]]), kiuj solviĝis parte en [[1919]] post la [[Unua Mondmilito]] ([[Traktato de Saint-Germain-en-Laye]] kaj ekspedicio de [[Gabrielle D'Annunzio]]).
Ĉar la unuiĝo de Italio devis, por sin realigi, okupi la teritoriojn de la Papa Ŝtato, kaj do de Urbo (Romo), tio generis fortan la longan kontraston kaj kverelon inter la nova Itala Ŝtato kaj La Sankta Seĝo (Vatikano) en Romo. La kverelo kaj konstrastoj ĉesis, je nivelo jura, kun la Lateranaj Paktoj de 1929 kaj sinsekvaj revizio de la Konkordato (1984), sed restis ĉiam diatribo kaj malharmonio rilate interpretojn de la faktoj de la okupo de Romo de 1870: la diversa interpreto, pri la fakto kaj rezulto kaj pri eblo reakordiĝi, daŭrigis eĉ se nivele de du historiistaj fluoj kaj franĝoj kaj ekstremismaj (ambaŭflankaj) kaj laikistaj. Evento nova, sed ne tute nenatendita, kontribuis montri la novajn sentojn inter la du ripoj de la rivero Tevere: la ĉiujare la nacio festas per civila cerimonio la 20an de septembro tago de la okupo de la Urbo; nu, en la ceremonion de 2010 partoprenis ankaŭ vatikana ŝtatsekretario, kardinalo Tarcisio Bertone kune kun la respublika Prezidento Giorgio Napolitano. Dum tiu reremonio, la kardinalo montris simpation al la ceremonia rito kaj fine legis la jenan preĝon kiel signo de repacigo kaj reamikiĝo kaj rekonfirmo de kunlaborado:<br />▼
==Rilatoj inter Italio kaj Sankta Seĝo (Vatikana Urbo)==
▲Ĉar la unuiĝo de Italio devis, por sin realigi, okupi la teritoriojn de la Papa Ŝtato, kaj do de Urbo (Romo), tio generis fortan la longan kontraston kaj kverelon inter la nova Itala Ŝtato kaj La Sankta Seĝo (Vatikano) en Romo. La kverelo kaj konstrastoj ĉesis, je nivelo jura, kun la Lateranaj Paktoj de 1929 (el kiuj naskiĝis la nova ŝtato "Ŝtato de la Vatikana Urbo") kaj
En tiu ĉi Urbo, kie per via decido predikis kaj mortis la Apostolo Petro, lia posteulo povu daŭrigi plenlibere sian tutmondan mision. Vi kiu donis al la loĝantoj de Italio la grandan donacon de la kredo je Kristo Jesuo, konservu kaj pliigu tiun altvaloran heredaĵon por la venontaj generacioj.<br />
| |||