Colette: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Dominik (diskuto | kontribuoj) e Aldonis kategorion |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e →Biografio: Fin-redaktis |
||
Linio 3:
== Biografio ==
Lasta filino de geedzoj, kiujn ŝi alinomis Sido (Sidonie Landoy) kaj kapitano Colette (pseŭdonimo kiun ŝi adoptis poste), ŝi ĝuis feliĉan infanecon en urbeto de [[Burgonjo]]. Adolesko, ŝi ekkonis [[Henry Gauthier-Villars]], alinomitan "Willy", kun kiu ŝi edziniĝis la {{daton|15|majo|1893}} en [[Châtillon]]. Willy, aŭtoro de popularaj romanoj, pariza bonvivanto kiu lukris ekspluatante siajn kunlaborantojn, tuj malkovris la verkistan talenton de sia edzino kaj instigis ŝin verkis siajn unuajn verkojn, la serion de ''Claudine'' (1900-1903) rememoroj de la lernejaj jaroj de Colette, kaj kiuj senskrupule estis subskribitaj de lia edzo. Indignita de la malfideleco de sia edzo - Willy estis la amanto de [[Marie Louise Servat]] (nomita Germaine), edzino de [[Émile Courtet]] kun kiu li havis filon [[Jacques Henry Gauthier-Villars]] - kaj disreviĝinta vidante sin reduktita al rolo de ofendita kaj primokita edzino, Colette liberiĝis iom post iom de lia kuratoreco kaj kuraĝigita de [[Georges Wague]], ŝi dediĉis sin al kontentigo de siaj teatraj ambicioj en muzik-halo. Estis jaroj de skandalo kaj morala liberiĝo dum kiuj ŝi havis plurajn aventurojn kun aliaj virinoj. En 1906 ŝi eksedziniĝis de "Willy". Dum ĉi tiuj jaroj, tamen, Colette plifirmiĝis kiel verkistino: precizeco en la vortoj kiuj priskribis la belecon de naturo, la analizon kaj sentemecon de bestoj, la volupton kaj sensualecon libere esprimitajn, postulante la rajtojn de karno super la spirito kaj tiujn de virino super la viro, estis la gvidlinioj de tiu verkistino, kiu ankoraŭ ne estis agnoskita de la literatura recenzo elstare masklisma.
Depost ŝia eksedziniĝo Colette ekkonis [[Henry de Jouvenel]], politikisto kaj ĵurnalisto, kun kiu ŝi edziniĝis en 1911, de tiu unuiĝo naskiĝis ŝia unusola filino, Colette Renée de Jouvenel, kiun ŝi nomis ''Bel-Gazou''. En la gazeto ''Le Matin'', kies ĉefa redaktoro estis Jouvenel, Colette kunlaboris per diversaj artikoloj kaj raportaĵoj. En 1923 ŝi eksedziniĝis de Jouvenel.
Kiam ŝi estis kvardek-jara, ŝi fariĝis mentoro de la filo de Henry, Bertrand de Jouvenel, 17-jara, inicante lin al verkado. Tiu sperto utilis al Colette por disvolvi la temojn kaj situaciojn de ''Chéri'' kaj ''Le Blé en herbe''.
La verkistino, ĉe la zenito de sia talento kaj gloro instalis sin en apartamento de [[Reĝa Palaco (Parizo)|Palais-Royal]], kie ŝi loĝis ĝis sia morto. Delonga amiko, [[Maurice Goudeket]], helpis ŝin elporti ŝian artriton kaj malgraŭ ŝia diskutinda reputacio, Colette estis la unusola franca verkistino kiu rajtis al nacia solena funebro. Ŝi estis entombigita en [[Tombejo Père-Lachaise]] en [[Parizo]].
== Verkaro ==
| |||