Soleco (romano): Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 8:
Okaze de la centjariĝo vidu jenajn eksterajn katalunlingvajn ttt-ejojn: http://www.parlament-cat.net/portal/page?_pageid=34,997788&_dad=portal&_schema=PORTAL, http://www.vilaweb.com/www/diariescola/noticia?id=938364, http://www.uoc.edu/lletra/obres/solitud/, http://cultura.gencat.net/anyllibre2005/m_36.htm, http://www.sanostra.es/recweb/publ001.nsf/0/BFDEB9303A909951C12570C4003E309F?OpenDocument&lang=02, http://www.solidaries.org/igualtat/novetat/escala.htm
Ĝi havis eksplodan sukceson, kun la sinsekvaj eldonoj ĝis tiu de 1909. En la ĉi-samjaraj floraj ludoj de Barcelona
Ŝi sin proponis verki kamparan dramon plian, sed sen limigi la flugon de la fantazio, sen redukti la priskribojn, sen ekscesa skemado. Ŝi projektis la romanon en dudek ĉapitroj. Ŝi ekskribis sen malhelpoj, kaj ŝi daŭre sendadis pecojn de la romano al la redakcio de "Joventut" laŭ ŝi skribis ĝin. Ĉi tiu sistemo, sufiĉe uzita de la realismaj verkistoj de la 19-a jarcento, kaŭzis al la aŭtoroj ian maltrankvilon, laŭ Balzac rakontis; por Caterina Albert, tio estis malbeno, laŭ ŝi mem klarigis. Post longe ŝi ankoraŭ parolis pri ĉi tiu romano kiel verko kiun ŝi ĉiam rigardis malplaĉe. Temas pri kampara dramo, novelo, mallonga rakontado kun la ritmo intence malrapidigita per la sintrudo de du elementoj: unuflanke, per preciza, insista kaj plena analizo de la sentoj de Mila; aliflanke, la rakontado malrapidiĝas per la rakontetoj de la paŝtisto.
|