Ŝako: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
SYJ (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
|||
Linio 117:
Apud siaj teoriaj sukcesoj Steinitz fondis ankaŭ pluan gravan tradicion: lia triumfo en matĉo kontraŭ gvidanta germana majstro [[Johannes Zukertort]] en la jaro [[1886]] estas konsiderata kiel la unua oficiala [[mondĉampioneco en ŝako]] kaj Steinitz kiel la unua majstro de la mondo. Steinitz perdis sian kronon en [[1894]] utile al multe pli juna ludanto, germana matematikisto [[Emanuel Lasker]], kiu poste retenis la titolon 27 jarojn.
"Mirakla infano el [[Kubo (lando)|Kubo]]", [[José Raúl Capablanca]] (majstro de la mondo [[1921]] - [[1927]]), kiu finigis la dominadon de germane parolantaj ŝakaj majstroj, preferis simplajn poziciojn kaj finaĵojn; dum ok jaroj daŭrantaj ĝis la jaro [[1924]] troviĝis neniu, kiu kapablus venkigi lin en grava ludo. Lia sekvanto estis rusia-franca grandmajstro [[
Inter la mondaj militoj la ŝaka teorio trairis tra revolucio de la t.n. ''hipermodernismo'', protektata de majstroj kiel estis [[Aaron Nimcoviĉ]] aŭ [[Richard Réti]]. Hipermodernistoj neis simplajn principojn de la klasika pozicia lernejo de Steinitz kaj [[Siegbert Tarrasch|Tarrasch]]: anstataŭ rekta okupigado de la centro de ŝakluda tabulo per peonoj ili rekomendis batali pri la centro prefere helpe de ties atakado per figuroj de malproksime, kio ebligos pli facile ekataki kontraŭ la peonoj de la rivalo en la centro.
| |||