Kiel registrite je 00:23, 14 jan. 2006 redakti Roberto (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 43 311 redaktoj eNeniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 00:37, 14 jan. 2006 redakti malfari Roberto (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 43 311 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 7: En [[kristanismo\|kristana]] funebro la homo estranta la ceremonion ofte dum funebra parolado ne parolas al la mortinto, sed al [[Dio]], petante ke li akceptu la mortinton, kaj al parencoj por ke ili konsoliĝu. En aliaj kulturoj oni nepre parolas al mortinto petante ke tiu agnosku la morton kaj foriru la socian vivon. ==Funebraj ritoj== Ĝenerale, en kulturo kiuj rigardas la propran morton, la funebra cerimonio estas nepre malĝoja kaj solemna, kun alparolo al vivantaj homoj kaj memoraĵoj pri la vivo de la mortinto. Male, en kulturo kiuj rigardas la morton de aliulo, ofte okazas funebra bankedo, en kiu oni oferas al mortinto adiaŭan feston. En multaj kulturoj, kiel en Brazilo, okazas la du aferoj. Samtempe oni ploras la perdon de la mortinto, sed ankaŭ oferas feston al tiu. En Brazilo, post la preĝoj, oni manĝas malgrandan lunĉon kaj trinkas kafon, ofte oni memoras pri la vivo de mortinto, sed ankaŭ mokas pri ĝi kaj en kelkaj regionoj, la viroj eliras la funebran ĉambron por ludi gitaron kaj trinki alkoholaĵon omaĝe al mortinto. En Brazilo, oni kredas ke nepre la [[spirito]] de la mortinto devas agnoski la morton, kaj la funebro devas helpi la spirito eliri la proksimaĵon de la korpo. Oni devas konsili la mortulon kiel trovi la vojo al alia mondo por ke li ne suferos perdita en la mondo de vivantoj. ==Vidu ankaŭ==

Funebro: Malsamoj inter versioj