Nomoj de Dio en la Biblio: Malsamoj inter versioj

Multaj [[Rabeno|rabenoj]] sugestas, kiel cetere ankaŭ la kristana kulturo kaj diversaj paganaj religioj (vidu artikolon [[Pseŭdo-Dinizo la Areopagano]], [http://www.aseq.it/?p=12738''De Divinis Nominibus'' (Pri la Diaj Nomoj) [http://www.aseq.it/?p=12738]; Platono, Kratilo [http://www.ludanto.org/] en Religiaj Verkoj), instigas ke la ĉeesto de diversaj nomoj ŝuldiĝas ankaŭ al la neebleco, por la homo, kompreni la tutecon kaj esencon de Dio: la homo procedas laŭ scimaniero kies naturo estas aplikebla al multoflankeco de la aĵoj komprenante pri ili ĉiufoje aspektojn mankoplene ankaŭ se ĉian antaŭenigante; kompreni aŭ koncepti la dian esencon egalus kompreni la dian tutecon en unika esenca manifestacio de unusola penso, afero eblas nur per la multoflanka kiu permesas partajn aspektojn kaj atributojn de Dio, inter kiuj precipas ĉiukaze la unikeco kaj senŝanĝo de Dio, la [[kreado]], nia bezono de preĝo kaj sanktiĝo, nia nekapablo atingi la definitivan savon sen lia helpo, lia regado de la historio, la celo de la kreado ktp. Ĉio tio ne eblas en unika ago kaj koncepto kaj des malpli per unika difino.

Multfojojn ĝi referencas al Dio kaj estas tradukita per Sinjoro ankaŭ la ''κύριος''.<ref> [[Evangelio laŭ Mateo|Mateo]] {{|1,20}}</ref>. Kaj, en la optiko [[Sankta Triunuo|triunueca]] de la Nova Testamento, la termino «Dio» estas referencata al [[Dio Patro]].