Ĵazpianado: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 34:
Krom la tonmetaj teknikoj la tonformado estas karakteriza por ĵazpianado.<ref>La „stampita tonformado“ apartenas al la „konstantaj elementoj“ de ĵazo. (Arrigo Polillo: ''Jazz. Geschichte und Persönlichkeiten''. Wilhelm Goldmann Verlag, München 1981, S. 15.)</ref> Kompare kun la [[klasika muziko|klasika]] pianludado okulfrapas jenaj apartaĵoj:
* Je la ĵazpianado oni klare malpli ofte uzas la [[dampilolevilo]]n. Dum kiam la ''paŝa stilo'' sufiĉiĝas preskaŭ sen pedalo, por la ludado de [[Balado (muziko)|baladoj]] prudenta uzado de maldampa pedalo estas tipa.<ref>„Use the sustain pedal judiciously, especially when playing ballads.“ (Dominic Alldis: ''A Classical Approach to Jazz Piano Improvisation''. Hal Leonard Corporation, Milwaukee 2003, ISBN 0-634-05829-0, S. 155.), Komp. ankaŭ Andre Asriel ''Jazz'', S. 398f.</ref>
*
* Multaj sonviĉoj efikas kiel dispecigitaj. Unuopaj tonoj povas treege elstari, aparte ritme disŝovitaj komencaj kaj finaj tonoj. La kapvortoj estas [[frazigo]] kaj [[tempigo]].
* Aliaj tonoj tamen preskaŭ tute ne sonas kaj funkcias plie kiel sonbreĉoj: tiel nomataj [[fantoma tono|fantomaj tonoj]].
Dum la sesdekaj kaj sepdekaj jaroj la ĵazpianado emancipiĝis de la nomitaj tradiciriĉaj tonmetaj teknikoj kaj aliĝis multrilate al la muzika [[avangardo]]. ''Frazigo'' kaj ''tempigo'' tamen restis plejparte rekoneblaj.
==Bibliografio==
| |||