Voĉforto: Malsamoj inter versioj

'''Voĉforto''', la forto de la voĉo, estas variablo en la [[prozodio]] de [[kantado]] kaj de la parolo, ekzemple en esprimado de [[emocio]]j kaj en [[akcento|akcentado]] de vortoj. Pli alta voĉforto necesas por komuniki trans pli granda distanco kaj en brua ĉirkaŭo.<ref>En bruo homoj ankaŭ altigas sian voĉforton sen konscii pri tio. Tio estas nomata la "Lombard-efekto", unue priskribita de Étienne Lombard (1911) "Le signe de l'élévation de la voix". ''Ann. Mal. Oreil. Larynx <b>37</b>'': 101-119</ref> La voĉforto ne spegulas iun solan [[fiziologio|fiziologiafiziologian]] forton uzatan en [[fonado]], sed dependas de aro da faktoroj, kiel la alĝustigo de la [[gloto]], la [[tensio]] de la [[voĉlipoj]] kaj la [[subglota premo]].<ref>Krome, longeco kaj maso de la [[voĉlipoj]] gravas en komparoj inter malsamaj individuoj pro la granda diferenco inter viroj, virinoj, kaj infanoj kun varia aĝo. Tio afektas ĉefe la tonalton, sed ankaŭ la laŭtecon.</ref>

}}</ref> Plej evidenta estas altigo de la [[tonalto]]. Ankaŭ la [[artikulacio]] estas influita, ĉar oni kutimas paroli kunper pli malferma buŝo kiam oni altigas sian voĉforton. Akustike, tio rezultas ĉefe en altigita frekvenco de la unua [[formanto]]. Ankaŭ la [[ritmo]] de la parolo estas influita: En pli laŭta parolo, la vokaloj plilongiĝas.