Evangelio de la infanaĝo laŭ Tomaso: Malsamoj inter versioj

La verkon formas kolekto de rakontoj pri [[miraklo]]j plenumitaj de [[Jesuo]] inter la jaroj kvina kaj dekdua de lia vivo, redaktitaj kun la eksplicita celo liveri informojn pri lia infanaĝo kiuj alikaze perdiĝus ĉar ne priskribitaj en la [[Kanonaj Evangelioj]]. El tiuj rakontoj elmerĝas portreto pri Jesuo provizita je supernaturaj povoj travivanta kaj ludanta inter la alajaliaj infanoj sed foje kaprica kaj venĝema, aparte inklinaema profiti de taŭmaturga potenco ankaŭ avantaĝe de siaj egoismoj.

Kiel la aliaj apokrifaĵoj, tiu libro ĝenerale ne estas konsiderata de studuloj fidinda atestaĵo pri la historia Jesuo,<ref>Cf. Luigi Moraldi, ''Tutti gli apocrifi del Nuovo Testamento. Vangeli'', 1994, p. 31: "ĝia historia valoro (rilate Jesuon kaj praeklezion) estas ĝenerale preskaŭ nula ".</ref>. Tio referencas ankaŭ al la literatura ĝenro kiu enkadriĝas en tiu fabela <ref> Geno Pampaloni, ''La fatica della storia'', in ''I Vangeli apocrifi'', a cura di [[Marcello Craveri]], 1969, pp. XIII-XXVIII, komentas: "La rakonta materio (de apokrifaĵoj) riĉas per romaneca koloro, kiel antikva popola fablo... la miraklo kiel okazas en verkistoj intime maldotitaj je fantazio, estas senpaŭze alvokata kaj miksas la preskaŭ kvazaŭ naivan brilaĵeton kun la senhava scenejo</ref> Spite, tamen, de la neoficialeco ombranta tiun evangelion, en la prapraa Eklezio, kelke da duarangaj elementoj, nivele de arto, eniris la postan kristanan tradicion.

La malkovro de la siria manuskripto vekis problemon ĉu la origina redakto estis greklingva aŭ sirilingva, kaj ankoraŭ oni diskutas kvankam la plejparto inklimaskliniĝas por la greka.

la 19 ĉapitretoj (pli mallongaj ol tiuj respektive kanonaj) de la greka teksto plus la 3 antaŭmetitaj en la latina teksto ne estas karakterizitaj je preciza rakonta strukturo sed konstituas kompletajn epizodojn ankaŭ se foje interligitajn.ili Ili estas:

*3 lat. Anĝelo diraskonsilas al Maria reveni al Judujo ĉar mortis kiu insidis la vivon de Jesuo. Maria kaj Jesuo ekiras al [[Nazareto]]. Jozefo post la morto de Herodo kondukas Jesuon en la dezerton.

*3. Jesuo en torento ludkreas etajn digojn sed la filo de la skribisto Ana detruas la ludajn instakaĵojninstalaĵojn. Jesuo lin “ŝtonigas kiel arbo’. La gepatarogepatroj de la infano, ĉagrenitaj, riproĉas Jozefon.

*19. Jesuo, dekdujaraĝa, pilgrimas al ]][[Jerusalemo]] okaze de Pasko. Revenante, li perdiĝas, sed estas retrovita dialoganta en la templo kun la doktoroj. Skribistoj kaj fariseoj benas Marian pro la saĝo de la filo.

Same kiel la aliaj [[evangelioj de la Infanaĝo]], la teksto enhavas personulon kiu aperas ankaŭ en kanonaj verkoj. Skribisto Ana de la 3a ĉapitro al kiu la infano Jesuo senvivige “sekigas la manon”, eble identas kun la ĉefa sacerdoto Anas (mallongigo de Anano) kiu okupis tiun oficon inter la 6a kaj la 15°a15a p.K. kaj kiu sekve influe apudis la bofilon [[Kajafas|KajafoKajafaso]]n en la sama ofico ek de 18a ĝis la 36a p. K, havante ŝlosilan rolon en la kondamno de Jesuo.

La miraklismo, propra kutime de la apokrifaĵoj, karaterizas ankaŭ tiun tekston, pli proksiman al la mita-fabela ĝenro ol al la sobreco de la kanonaj evangelioj, kaj grundas preskaŭ en ĉiuj apartaĵoj de la ĉiutaga vivo: ludo, venĝo kontraŭ la fidmankistojnefidinduloj, instruo, akcidentoj sur la laboro, nutrado, malsano... Por ĉiu el tiuj problemaj kampoj la infano Jesuo havas preta respondon tujan, findecidan, teatrecan.

Tiu tomasa evangelio ne disdegnas okazajn kaj fojajn pasaĵojn de [[gnostikismo|gnostika]] saporonuanco, aparte la oftan temon pri la ignoro aŭ preterlaso pri la supernatura naturo de Jesuo. Ankaŭ en la “kontraŭ-instruo” rilate al la signifo de la litero [[alfo]], per kiu Jesuo riproĉas siajn tri majstrojn, ekvidiĝas spuroj ligitaj la doktrino [[Emanatismo|emanatisma]] de gnostika matrico.