Nikolaj Buĥarin: Malsamoj inter versioj

Post kiam Lenin postulis en 1918 por subskribi la brest-litovskan pacon kun la germanoj kaj Rusio forlasu la unuan mondmiliton, Buharin abdikis pri ofico ĉe la Pravda kaj iĝis gvidanto de opozicia grupo, la maldekstraj komunistoj, kiuj akcentis, ke oni devas transformi la militon al konunisma revolucio tra tuta Eŭropo. En marto de 1919, li iĝis ano de la plenuma komitato de la Kominterno. En la sekvaj jaroj li verkis kaj publikigis teoriajn ekonomikajn librojn kiel La [[ekonomiko]] de la provizora tempo (1920), Aboco de la komunismot (kun Jevgenjij Preobraĵenszkij; 1921) kaj al Teorion de la historia materialismo (1921).

Post morto de Lenin de 1924, Buharin iĝis ordinara membro de Politika Buroo (Politburoo). Li plu konvinke apogis la noven ekonomikan politikon ([[NEP]]) de [[Lenin]], enkondukita en 1921. La NEP antaŭhelpis la daŭran, ŝtuparan ekonomian evoluondasági változást; li kontraxuis la enkondukon de la rapida industriigo kaj agrikultura kolektivigo. Buharin tiel ixgis portempa koaliciulo kun Stalin, kiu eluzis tiun disputon pro ŝanceligi la pozicion de siaj ĉefaj rivaluloj kiel Lev Trockij, Grigorij Zinovjev kaj Lev Kamenjev.

[[Stalin]] en 1928 ŝanĝis sian opinion pri la afero kaj apogis ekde tiam la programon de la rapida, fortigita kolektivigan programon. Li nomis Buharin kontraŭulo de la programo kaj tiel Buharin en aprilo de 1929 perdis sian pozicion en la Kominterno kaj oni eĉ ekskludis lin en novembro el la Politburoo.