Kiel registrite je 23:44, 30 nov. 2011 redakti ZéroBot (diskuto \| kontribuoj) 81 570 redaktoj e r2.7.1) (robota aldono de: bs:Gvaš ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 00:01, 1 jan. 2012 redakti malfari Narvalo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 46 873 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 7: [[Dosiero:Hammer CG (E01)Koblenz.jpg\|\|thumb\|left\|250px\|<center>guaŝo de la germana pentristo ''Christian Gottlob Hammer'': panoramo de la urbo [[Koblenco]] dum la jaro [[1829]]]] Dum la sekigo la koloroj tipe heliĝas kompare al la malseka stato dum la pentrado: tial oni bezonas iom da ekzerco kaj sperto, por atingi ~~ekakze~~ekzakte tiujn finajn kolorojn, kiujn oni alcelas. Guaŝoj ankaŭ post la sekiĝo estas akvosolveblaj. Eblas kovri ilin per maldika tavolo de lako, por protekti ilin. Tamen en la klasika pentrado kutime oni rezignas pri tio, por ne ŝanĝi la specifan, veluran surfacon de la verkaĵo. Dum la librofarado oni ekde la [[mezepoko]] multe uzis guaŝojn, same en la farado de teatraj kulisoj. Artej pentristoj tamen nur ekde la 15-a jarcento uzis tiun teknikon. [[Rafaelo]], [[Tiziano]] kaj [[Albrecht Dürer]] uzis guaŝojn por provoj kaj skizoj. Signifaj modernaj guaŝaj pentristoj estas ekzemple [[Henri Matisse]] aŭ [[Marc Chagall]].

Guaŝo: Malsamoj inter versioj