László Lukács (politikisto): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Zetey (diskuto | kontribuoj) e László Lukács alinomita al László Lukács (politikisto) |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
[[File:Lukacs.jpg|thumb|László Lukács]]
'''LUKÁCS László''' [luka’ĉ la’slo]
Li retiriĝis de la politiko dum regado de la opozicia koalicio. Ekde la 17-a de januaro 1910, li agadis denove kiel financa ministro en la registaro de Khuen-Héderváry. Ekde la 22-a de aprilo 1912, li estis ĉefministro kaj ministrio pri internaj aferoj. La perforta detruo de manifesto la 23-an de majo 1912 ([[sangoruĝa ĵaudo]]) kaj perforta balotigo de la defendfaj leĝoj malpopularigis lin. En majo de 1912, la sendependeca reprezentanto Zoltán Désy [zoltan deŝi], akuzis lin je koruptado. La akuzo pruviĝis justa, ĉar Lukács en 1910 – kiel financa ministro – transigis 4,5 milionojn da krono (el la Hungara Banko) al la Nacia Laborpartio, por la elektoj. Li abdikis la 10-an de junio 1913, sed restis gvidanto de la Laborpartio ĝis 1918. Li estis inter 1921 kaj 1924 membro de la Finanac Konsilio, ekde 1927 membro de la Supra Ĉambro.▼
▲La perforta detruo de manifesto la 23-an de majo 1912 ([[sangoruĝa ĵaudo]]) kaj perforta balotigo de la defendfaj leĝoj malpopularigis lin. En majo de 1912, la sendependeca reprezentanto Zoltán Désy [zoltan deŝi], akuzis lin je koruptado. La akuzo pruviĝis justa, ĉar Lukács en 1910 – kiel financa ministro – transigis 4,5 milionojn da krono (el la Hungara Banko) al la Nacia Laborpartio, por la elektoj. Li abdikis la 10-an de junio 1913, sed restis gvidanto de la Laborpartio ĝis 1918. Li estis inter 1921 kaj 1924 membro de la Finanac Konsilio, ekde 1927 membro de la Supra Ĉambro.
{{ĝermo-biografio}}
| |||