Segovio: Malsamoj inter versioj

En [[1985]] la malnova urbo de Segovio estis deklarita [[Monda heredaĵo de Unesko]]. Ene de la historia urboparto staras plurstilaj malnovaj konstruaĵoj historiaj kaj civilaj kaj religiaj, ne nur [[katolikismo|katolikaj]], sed ankaŭ judaj, kiel la juda kvartalo kie iam loĝis la juda komunumo, kiu memorigas la pason de diversaj kulturoj en la urbo. Unu el la plej bonaj ekzemploj de tiu kultura diverseco estas la antikva [[sinagogo]], nuna [[Preĝejo Korpo de Kristo]], kaj la juda tombejo situanta en “El Pinarillo”, kun la centro pri interpretado en la palaco de la plej fama judo de tiu epoko, la librotenisto Meir Melamed, bofilo kaj sukcedinto de [[Abraham Seneor]], Pleja [[Rabeno]] de la Kastilia regno, Melamed post konvertiĝo al kristanismo sub la nomo Fernán Núñez Coronel, estis reganto de la urbo kaj okupis gravajn postenojn en la regno. Inter la plej gravaj monumentoj de Segovio troviĝas:

 

 

La '''[[Alkazaro de Segovio]]''', reĝa palaco situanta en la pinto de roko inter la riveroj [[Eresma]] kaj [[Clamores|Clamores]], ĝi unuafoje aperas en dokumentoj de la jaro [[1122]], kvankam ĝi eble ekzistis en antaŭa epoko. Ĝi estis unu el la plej ŝatataj restadejoj de la reĝoj de Kastilio, konstruita kiel transiro inter [[romaniko]] kaj [[gotiko]], kaj en ĝi elstaras la mudeĥara ornamado en la ampleksaj salonoj. La konstruaĵo havas du kortojn kaj tri turojn, la turoj [[Turo de la omaĝo|Omaĝo]] kaj [[Johano la 2-a (Kastilio)|Johano la 2-a]]. Ĝi estis la plej ŝatata restadejo de [[Alfonso la 10-a de kastilio kaj Leono|Alfonso la Saĝa]] kaj de [[Henriko la 4-a (Kastilio)|Henriko la 4-a]], kaj ekde ĝi ekmarŝis [[Isabel la Katolika]] por esti kronata reĝino de [[Kastilio]] en la pleja placo. Detruita pro incendio en [[1862]], estis poste rekonstruita. Nuntempe ĝi gastigas la Ĝeneralan Militistan Arkivon de Segovio kaj la muzeon de la [[Akademio de Artilerio de Segovio]].<ref>http://www.alcazardesegovia.com/IndicePrincipal.htm</ref>

El '''[[Monasterio de San Antonio el Real (Segovia)]]''' era el antiguo pabellón de caza de Enrique IV y más tarde se convirtió en convento. Son únicos sus techos artesonados de estilo '''[[mudéjar]]''' que datan todos de 1455, son todos de época (al contrario de los techos del Alcázar de Segovia que fueron destruidos durante el incendio de 1862 y reconctruidos a principios del siglo XX). La iglesia presenta un techo mudéjar y el claustro (ahora convertido en museo) presenta otros ejemplos de techos mudéjares de técnica '''[[nazarí]]'''. Diez monjas siguen viviendo en el convento.

 

 

Las '''[[Murallas de Segovia]]''' ya existían cuando [[Alfonso VI de León y Castilla|Alfonso VI de Castilla]] arrebató la ciudad a los [[pueblo árabe|árabes]], quien mandó ampliarla llegando a tener un perímetro de 3 kilómetros, ochenta [[Torre (construcción)|torres]], cinco puertas y varios portillos. Su construcción se realizó principalmente con sillares de granito, aunque también se reutilizaron [[lápida]]s de la [[necrópolis]] romana. La muralla recorre el casco antiguo, y en la actualidad conserva tres puertas: San Cebrián, de gran austeridad; Santiago, de aspecto [[Arte mudéjar|mudéjar]]; y San Andrés, puerta de acceso a la judería; y los portillos del Consuelo, de San Juan, del Sol y de la Luna.<ref>{{cita web|url = http://www.segoviaturismoymonumentos.es/turismocultural-monumentos/muralla-segovia.asp|título = La muralla de Segovia|fechaacceso = 22 de enero de 2009|autor = Segoviaturismoymonumentos.es|obra = Visitar Segovia y sus pueblos}}</ref>