Nicolás Guillén: Malsamoj inter versioj

'''Nicolás GuillénGUILLÉN''' [nikoLAS giJEN] (Camagüeynaskiĝis la [[10-a de julio|10-an de julio]], [[1902]] en [[Camagüey]], mortis la [[17-a Lade Habanajulio|17-an de julio]], [[1989]] en [[Havano]]) estas fama poeta kuba.

Lia poezia produkto temas pri laŭdo de '''nigruloj kaj socia situacio'''. Danke al lia verko kaj al tiu de Emilio Ballagas, Adalberto Ortiz kaj Luis Palés Matos inter aliaj, la problemaro de la nigra raso reliefiĝis kaj kategoriiĝis en la literatura etoso de la hispana lingvo. Samepoke okazis simila movado en la francaj Antiloj kun specifa rilato al nigraj intelektuloj loĝantaj en Parizo -Aimé Césaire, Blaise Cendrars, ktp.-. En Guillén tiuj temoj elstaras. Kune kun komponaĵoj kuj imitas la '''ritmon de la nigrulaj dancoj''' estas tiuj de socia problemaro, kune kun ia socia mesianismo. Iu venos -ĉu nigrulo?- kaj savos la homaron. Lia '''komunisma aktiveco''' (ekde 1937) okazigis lin malliberojn kaj persekutojn.

Post la venko de la revolucia reĝimo en 1959, li estis unu el ties plej '''fervoraj propagandistoj'''. Post la revolucio verkis poemarojn kiel ''Tengo'' (Mi havas) (1964) aŭ ''El diario que a diario'' (La taglibro kiun ĉiutage) (1972). En 1961 estis elektata prezidanto de UNEAC, la Nacia Asocio de Verkistoj kaj Artistoj de Kubo. La famo de Guillén trapasis landlimojn kaj disvastiĝis ĉefe en Antiloj, sed ankaŭ en la tuta Sudameriko.

[[Kategorio:Kubaj verkistojKubo|Guillen, Nicolas]]

[[Kategorio:HispanlingvajHispanlingva verkistojliteraturo|Guillen, Nicolas]]

[[Kategorio:KubajNaskiĝintoj Poetojen 1902|Guillen, NicolásNicolas]]