Ligo de Nacioj: Malsamoj inter versioj

* sed ankaŭ pro la tolerado de agresemo de aliaj membroj (ekz. Italio, kiu en 1936 atakis la membron [[Etiopio]], kaj buĉis civilulojn tieajn pere de bombadoj kaj uzo de venengaso; la parolado de la etiopia delegito denuncinta tiujn [[militkrimo]]jn estas seninterese kaj senreage aŭskultita de la esence okcidentula ĉeestantaro.

 

 

== Ligo de Nacioj kaj Esperanto ==

{{citaĵo|Ligo de Nacioj. Jam en la unua kunveno de la Ligo en 1920 kelkaj delegitoj proponis rekomendan rezolucion por Esperanto, kun peto, ke la sekretariaro preparu raporton. La propono estis prokrastata. En la sekvanta jaro, 1921, simila propono estis farata, petanta denove pri enketo farota de la sekretariaro. Dume la vic. sekr. ĝenerala de la Ligo, d-ro [[Nitobe Inazo|Nitobe]] (v.) estis vizitinta la kongreson en [[Prago|Praha]] kaj estis favore raportinta pri siaj spertoj. La sekvo estis, ke la supre nomita propono estis akceptata kaj ke la sekretariaro ricevis komision prepari raporton. Vasta enketo estis entreprenata, kaj la Konferenco pri Esperanto en Lernejoj (v. Konferencoj), okazinta en apr. [[1922]] en la palaco de la Ligo liveris same tre utilan materialon. La raporto de la sekretariaro do estis prezentata al la tria kunveno de la Ligo en sept. 1922. Ĝi estis oficiale akceptata, sed la demando pri enkonduko en lernejoj estis transdonata al la Komisiono por intelekta Kooperado. La rezolucio, kiun tiu komisiono faris en aŭg. [[1923]], estis iom stranga: ĝi opiniis, ke antaŭ ĉio ĝi devas rekomendi la studadon de vivantaj lingvoj, kiel unu el la plej potencaj rimedoj por la intelekta alproksimiĝo de la diversnaciaj homoj kaj do ne povas favori Esperanton. Tamen klopodo akceptigi tiun rezolucion, nur bazitan sur politikaj intrigoj, en la kunveno de la Ligo mem, ne sukcesis, kaj la afero do restis kia ĝi estis. La raporto de la sekretariaro ankaŭ entenis paragrafon por rekomendi faciligon al Esperanto en la int. telegrafado. En pli favora momento, en [[1924]], la persa delegitaro proponis rezolucion, rekomendantan la traktadon kaj la tarifon de tiel nomata “klara lingvo” (ne kodo) por Esperanto. Tiu rezolucio estis unuanime akceptata kaj ĝi estis do la unua interŝtata rekono de Esperanto kiel uzata lingvo. En [[1925]] la Universala Telegrafa Unio en sia tutmonda konferenco en Parizo sekvis la rekomendon de la Ligo kaj ŝanĝis sian regularon tiel, ke Esperanto estas allasata kiel „klara“ lingvo flanke de la latina. - La E-istaro dankas la sukcesojn de tiu ĉi kvinjara pacienca laboro en unua loko al [[Edmond Privat|Edmondo Privat]].|[[Enciklopedio de Esperanto]], “Ligo de Nacioj”}}

 

 

La eklezioj, kiuj estis membroj de la [[Tutmonda konsilio de la Kristeklezioj]], proklamadis, ke la Ligo de Nacioj estas la lasta espero por la paco en la tuta mondo kaj la tero enkorpiĝo de la [[Reĝo de Dio|Dia Reĝo]].

 

 

La kristanaj [[Bibliesplorantoj]] antaŭdiris '''malsukceson''' de la Ligo de Nacioj kaj proklamadis, ke la homoj ne povas establi fortan pacon en la tuta mondo.

Post malsukceson kaj dum malekzistadon de la Ligo de Nacioj ili antaŭdiris en 1943 jaro, ke la organizo, simila al la Ligo de Nacioj, revivigos. Nathan Knorr diris en la kongreso de la Atestantoj de Jehovo: «La [[besto]] reeliros». La [[UNO]] faris tion antaŭdiron en 1945 jaro.

 

<gallery>

Dosiero:Origin of the League of Nations.png|<center>origino de la Ligo, el la verkaĵo ''The League of Nations: A Pictorial Summary'' ("La Ligo de Nacioj: bilda resumo") de [[1920]]

Dosiero:League of nations symbol.gif|<center>simbolo de la Ligo de Nacioj

Dosiero:Palais des nations.jpg|<center>la "Palaco de Nacioj" en [[Ĝenevo]], sidejo de la Ligo

</gallery>

 

== Vidu ankaŭ ==

 

{{Unua mondmilito}}