Nikaragva signolingvo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 6:
Nur nur en [[1977]] evoluiĝis la kondiĉoj tiel, kiel necesas por evoluado de lingvo. Tiam speciala lernejo en la centro en San Judaso, kvartalo de [[Managua]], iniciatis trejnadan programon, en kiu partoprenis unue 50 junaj surduloj. Ĝis [[1979]], kiam la Sandinista-anoj atingis la potencon, altiĝis la nombron de lernantoj al 100. En [[1980]] estis malfermita en Villa Libertad, alia kvartalo de [[Managua]], metia lernejo por surduloj. Ambaŭ lernejoj havis en la jaro [[1983]] kune 400 lernantojn.
Komence la komunikado uzis la parolitan hispanan lingvon, liplegadon kaj ankaŭ fingroalfabeton. La plano havis tamen malmulte da sukceso, ĉar la plejmultaj lernantoj ne sukcesis formi vortojn. Tiel distancigita de siaj instruistoj, la lernantoj evoluigis sistemon por komunikiĝi inter si dum la paŭzoj kaj la veturado en la lerneja aŭtobuso. Tiel el la gestoj kiujn ili uzis hejme rapide evoluiĝis [[Piĝino|piĝina lingvo]] kaj tre baldaŭ [[kreola lingvo]]. La unua evolugrado de la [[Piĝino|piĝina lingvo]] nomiĝas poste 'Lenguaje de Signos Nicaragueense' (LSN) kaj estas ankoraŭ uzita de la pli malnovaj lernantoj, kiuj ne plu ĉeestis en la lernejon, kiam la lingvo daŭre plu-evoluiĝis.
{{ĝermo-lingvo}}
| |||