Vikipedio

Siegfried Kracauer: Malsamoj inter versioj

Browse history interactively
(Rigardi ŝanĝojn inter stabila kaj nuna versioj)
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
← Iru al antaŭa ŝanĝoIru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 6:
Naskiĝinta el juda familio en [[Frankfurto ĉe Majno]], Kracauer studis [[arkitekturo]]n de 1907 to 1913, poste akiris doktorecon en 1914, kaj laboris kiel arkitekto en Osnabrück, [[Munkeno]], kaj [[Berlino]] ĝis 1920.
 
Proksime de la fino de la [[Unua MondilitoMondmilito]], li amikiĝis al la juna [[Theodor W. Adorno]], al kiu li iĝis frua filozofia mentoro. En 1964, Adorno memoris ke "[d]um jaroj Siegfried Kracauer legas la Raciokrition kun mi regule en sabataj posttagmezoj. Mi ne troigas en la plej iometa kiam mi diras ke mi ŝuldas pli al tiu legado ol miaj akademiaj instruistoj. [ ... ] Se en mia pli posta legado de filozofiaj tekstoj mi ne estis tiel multe imponita kun ilia unueco kaj sistema konsistenco kiam mi temis pri la teatraĵo de fortoj sur laboro sub la surfaco de ĉiu fermita doktrino kaj rigardis la kodigitajn filozofiojn kiel fortokampojn en ĉiu kazo, ĝi estis certe Kracauer kiu instigis min por fari tion. " <ref>Theodor W. Adorno, "The Curious Realist: On Siegfried Kracauer," ĉe Notes on Literature, Volumo 2, eld. Rolf Tiedemann, trans. Shierry Weber Nicholson, New York: Columbia University Press, p. 58.</ref>
 
De 1922 al 1933 li laboris kiel la gvida filmo- kaj literaturoredaktisto de la ''Frankfurter Zeitung'' (gvida Frankfurta gazeto) kiel ĝia korespondisto en Berlino, kie li laboris ĉe Walter Benjamin kaj Ernst Bloch, inter aliaj. Inter 1923 kaj 1925, li skribis [[eseo]]n nome ''La Krimromano'' (''Der Detektiv-Roman''), en kiu li maltrankviligis sin pri fenomenoj de ĉiutageco en moderna socio.
Linio 12:
Kracauer daŭrigis tiun tendencon dum la venontaj malmultaj jaroj, konstruante teoriajn metodojn de analizado de cirkoj, fotarto, filmoj, reklamado, turismo, grandurba urbanizo, kaj danco, kiujn li publikigis en 1927 per la verko ''La Ornamaĵo de Amason'' (''Der Ornament der Masse'').
 
En 1930, Kracauer publikigis ''La Salajrigituloj'' (''Die Angestellten''), kiun kritike rigardas la vivstilon kaj kulturon de nova klaso de blank-kolumaj dungitoj. Spirite senhejma, kaj divorcitaj de kutimo kaj tradicio, tiuj dungitoj serĉis rifuĝon en la novaj "distrindustrioj". Observantoj notas ke multaj el tiuj malsupra-mezaj klasodungitoj estis pretaj adopti [[NazismoNaziismo]]n, tri jarojn poste. En nuntempa revizio de ''Die Angestellten'', Benjamin laŭdis la fortecon de la analizo de Kracauer, skribon ke "[t]io tuta libro estas provo barakti kun peco de ĉiutaga realeco, konstruis ĉi tie kaj travivis nun. Realeco estas premita tiel proksime ke estas devigite deklari ĝiajn kolorojn kaj nomi nomojn." <ref>Walter Benjamin, "An Outsider Makes His Mark," trans. Rodney Livingstone, in Selected Writings, Volume 2, ed. Michael W. Jennings, Howard Eiland, and Gary Smith, Cambridge, MA: Harvard University Press, 1999, p. 307.</ref>
 
Kracauer iĝis ĉiufoje pli kritika de [[kapitalismo]] (li legis verkojn de [[Karl Marx]]) kaj poste liberiĝis de la ''Frankfurter Zeitung''. Koncerne tiun saman tempon (1930), li geedziĝis kun Lili Ehrenreich. Li ankaŭ estis tre kritika de [[stalinismo]] kaj la "teroristototalismo" de la soveta registaro.<ref>Siegfried Kracauer, Theory of Film: The Redemption of Physical Reality, New York: Oxford University Press, 1960, p. 221</ref>
Linio 18:
Kun la pliiĝo de la Naziaj politikistoj je Germanio en 1933, Kracauer migris al [[Parizo]], kaj poste, nome en 1941, elmigris al [[Usono]].
 
De 1941 al 1943 li laboris en la Muzeo de Moderna Arto (Museum of Modern Art) en [[Novjorko]], apogita fare de Guggenheim kaj Rockefeller stipendioj pro sia laboro pri la germana filmo. Poste, li publikigis ''De Caligari ĝis Hitler: Psikologia Historio de la Germana Filmo'' (1947), kiu spuris la naskiĝon de NazismoNaziismo de la kinejo de la periodo de [[Vajmara Respubliko]] same kiel estis helpanta bazigi la fundamenton de moderna filmokritiko.
 
En 1960, li publikigis ''Teorio de Filmo: La Elsaviĝo de Fizika Realo'' (''Theory of Film: The Redepmtion of Physical Reality''), kiu argumentis ke realismo estas la plej grava funkcio de [[kino]].
Linio 52:
* Reeh, Henrik (2005). Ornaments of the Metropolis: Siegfried Kracauer and Modern Urban Culture. The MIT Press. ISBN 0-262-18237-8.
 
[[Kategorio:Germanaj eseistojverkistoj]]
[[Kategorio:Judoj]]
[[Kategorio:JudgermanojJudaj germanoj]]
[[Kategorio:Germanaj arkitektoj]]
 
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/wiki/Siegfried_Kracauer"