Niccolò Paganini: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
EmausBot (diskuto | kontribuoj)
e r2.7.2+) (robota modifo de: no:Niccolò Paganini
KuBOT (diskuto | kontribuoj)
e Roboto ŝanĝis 'setliĝis' al 'setlis'
Linio 18:
Li verkis inter 1801 kaj 1807 por soloviolono 24 Capriccio [kapriĉojn(?)] . Tiam verkis li du seriojn de la ses violon-gitaraj sonatoj. Li aperis en 1805 kiel violonartisto en Italio, li iĝis kortega dirigento en la Princlando Piombino, danke al Elisa Bonaparte Baciocchi, fratino de Napoleon. Li konatiĝis en 1815 kun dancistino Antonia Bianchi, kun kiu li havis longan amrilaton.
 
Paganini en 1828 konĉertis en Vieno, en 1831 en Parizo kaj Londono. Li faris en 1832 konĉertan rondvojaĝon en [[Anglio]] kaj [[Skotlando]], kiu alportis por li riĉecon. Li setliĝissetlis en 1833 en Parizo kaj komisiis [[Louis Hector Berlioz|Hector Berlioz]] verki simfonion (Harold en Italie), sed li ne ludis tion, ĉar trovis ne defia. Post kiam bankrotis lia kasino, li translokiĝis en [[1839]] al [[Marseille]], poste al [[Nice]].
 
Lia romantika, ekstrema personeco, liaj aventuroj donis bazon por legendoj pri li. Liatempe kalkulis historietoj, ke li estas amiko de la diablo, ke oni enprizonigis lin en prizonon. Pro lia misfamo, la eklezio ne permesis – dum kvin jaroj – entombigi lin en sanktigitan grundon. Oni opiniis lin avara, sed fakte li apogis per 20.000 frankoj Berlioz-on, en kiu li rimarkis kapablulon.