Gottfried Wilhelm Leibniz: Malsamoj inter versioj

Li kredis [[simbolo]]jn ege gravaj por la komprenado de aferoj. Li provis disvolvigidisvolvi [[alfabeto de homa pensado|alfabeton de homa pensado]], en kiu li provis reprezenti ĉiujn fundamentajn konceptojn per simboloj kaj kombinis tiujn simbolojn por reprezenti pli kompleksajn pensojn. Lejbnico neniam finis ĝin.

Edukita en [[Leipzig|Lepsiko]], [[Jena]], kaj [[Altdorf bei Nürnberg|Altdorf]] (diplomita en [[1666]]). Laborante al voĉdonanta [[ĉefepiskopo]] de [[Majenco]] ([[1667]]-[[1676]]), li pasigis kvar jarojn ([[1672]]-[[1676]]) en [[Parizo]] kaj vizitis [[Londono]]n en [[1673]].

Li estis bibliotekisto de la [[duko]] de [[Brunsviko]] (1676-1716). Li pasigis la lastajn 30 jarojn de sia vivo sub la protekto de [[Brunsviko]] kiu permesis al li studi matematikon, naturajn sciencojn, historion, filozofion kaj lingvistikon. En tiu periodo li skribis du verkojn : "''Systema Theologicum"'', en kiokiu li pruvis trovi komunajn punktojn inter la [[katolikismo|katolika]] kaj [[protestantismo|protestanta]] teologioj, kaj "''Teodiceo"'' (1710), pri la problemo de malbono kaj defendo de optimismo, kiukiun estis mokata demokis [[Voltero|Voltaire]] en liasia "''Kandid"''.

Li ankaŭ okupiĝis ankaŭ pri la ideo de internacia lingvo, tial liaj [[monado]]j apartenis al la unuaj verkoj esperantigitaj omaĝe al liaj interlingvistikaj konceptoj.

* '''Monadologio''' (tr. [[Émile Boirac]], 1902; dua eldono, 1904)