La romano de Ida: Malsamoj inter versioj

La '''romano de Ida''' (hungare : '''''Ida regénye''''') estas verko de [[Géza Gárdonyi]] pri dolĉamara amo unue eldonita en 1924.

 

Budapeŝto antaŭ la unua mondmilito. BALOGH Csaba mezbienul-devena fraŭlo, ambicia pentristo, kiu sonĝadas pri famo, sed provizore estas nur ĵurnalisto. Siajn planojn tute returnadas la alŝuldado de sia bofrato, kiu danĝeras ankaŭ la estontecon de sia fratino, la bienon kaj domon de la familio. Tiam ekbrilas esperradio: en anonceto sinjoro, laŭnome Ó Péter serĉas edzon por sia filino kun doto je tricent mil kronoj. Csaba unue estas malkonfidema, sed poste tamen aliĝos al la anonco.

 

 

Ida estas unusola filino de vinkomercisto Ó Péter, post la morto de sia patrino plenkreskiĝis en monaĥinejo. Sia patro vizitas ŝin jare nur unufoje, kaj neniam portas ŝin hejmen. Sed la juna fraŭlino sonĝadas pri amo, geedzeco, ĝuste pro tio ŝin atingas kiel fupmofrapo, ke la patro deziras, ke ŝi restu plu en la monaĥinejo. Ida unue laboras kiel instruistino inter la monaĥinoj, sed fine ŝi devas forlasi la lernejon, kiam ŝi prenas sub sia protekto iun lernantinon, kiu ricevis malpermesitan amleteron.

Kiam Ida alvenas heme, malrapidete ŝi malkovras, ke la patro vivas tre frivolan vivon, faras grandajn diboĉadojn, kaj ofte ŝanĝadas siajn amatinojn. La filinon tre faras malfeliĉa, ke ankaŭ ŝia infaneca ludantino, aktorinstudento Nóra, volas akiri la sinjoron. Ankaŭ por la patro estas pli kaj pli ĝena la ĉeesto de filino – precipe post kiam li diras al ŝi, ke li volas edziniĝi Noran. Fine vi decidas doni edzinigi ŝin per anonco.

 

 

[[Kategorio:Verkoj de Géza Gárdonyi]]