|
==Junecaj libroj==
Li diris pri sia intelekta historio: "Mi dirus, ke mi estis unue instigita de la kritikema observado al socia medio, poste de socio mi iris al mi-mem, poste de mi-mem al scienco; fine de scienco mi revenis al homo." Ja kritikema observanto al socia medio: "Kvankam ananta je klaso de privilegiuloj, rezulte de kulposento mi ĉiam emis pravigi la malsuperulo kaj min meti je ties flanko": tial li verkas sinsekve "la reveno de la malriĉuloj" (1919), "Dum ni ankoraŭ suferas" (1921) libroj denuncantaj militon kaj sanktecon de vivo, "La leĝo de la riĉuloj" (1920) (feroce la 26 jara aŭtoro analizas la kruelecon de la posedantoj kaj "alvenintuloj"), Juliano aŭ konscienco (1928), "la Familipatriotoj kaj aliaj eseoj pri burĝa mistiko" (1925). Entute siajliaj junecverkoj estos dek, publikigitaj inter 1919 kaj 1931. Tiuj libroj konsistigas drastan satiron (kaj ĝuege fajnan kaj efikan [[Voltaire]]-ecan stil-ekzercon) atakanta la malvirtojn, la ridindaĵojn, la maljustojn. MiksiĝsMiksiĝis kun la serioza mordkritika tono la ironiaj kaj akrevidaj aludoj, la ruiniganta ridindigo, farso kaj bufonaĵo. Jean Rostand kondutas samtempe prokuroro kiu estus ankaŭ sagaca, klarvida kaj cinika observanto. La burĝa egoismo kaj ĉiu maljusteco naŭzas lin. Pliploste li ĉiam emos kompreni la homojn, partopreni je la doloroj homaj.
== Postaj verkoj ==
Post [[Hiroŝimo]] li draste kaj decidiĝeme militis kontraŭ [[atombombo]]n, kaj fariĝis honorprezidanto de la movado kontraŭ atomarmiloj.
<!---
TradukendaPlu tradukenda !!!!
Dum liaj originalaj sciencaj esploroj precipe temas pri amfibioj, li inventis la glacibano, kiu duobligas la kromosomaron, sed li ankaŭ malkovris la "kontraŭfrostajn" proprecojn de glicerino, kio ebligas al li inventi metodojn por konservi spermon kaj sangon. Jean Rostand multe pli famas pro sia vulgariga verkaro. Lia unua libro, Les Chromosomes artisans de l’hérédité et du sexe(1928), hav ashavas grandan sukceson, relative neatenditan por pure informa libro. Rostand sentas la utilon de scienca inicio plidaŭriganta la lernejan instruadon. Jen la starto; publikiĝos trideko da volumoj kaj multaj artikoloj, biologiaj problemoj, bestaj vivoj, biografioj de serĉanto de la vero, la rolo de biologio en la vivo, k.t.p. Por plibonigi la socion kaj samtempe konservi la socialan kadron, la homo ŝanĝendas. Sed kio estas la homo? La biologo helpos la moraliston respondi la demandon; el tio estiĝasekestas nova verkaro: Pensées d’un biologiste(1940), Nouvelles Pensées d’un biologiste(1947), Ce que je crois(1953), Carnet d’un biologiste(1959), Inquiétudes d’un biologiste (1959), Espoirs et inquiétudes de l’homme(1966). Li advokatas biologian moralon, ĉar "la biologie est à la base de toute méditation sérieuse sur la condition humaine". ("La biologio estas je la bazo de ĉiu seerioza meditado pri la homa stato"). Li deziris, ke "chaque citoyen ajoutât à sa maturité politique une sorte de maturité biologique " ("ĉiu civitano aldonu al sia politika maturo ian biologian maturon") por ke li povu valide prononci sin pri la homa estonteco. La tri ordonoj de lia biologia moralo estas: "Mater en soi la brute, dépasser l’enfance, échapper à la névrose." "La générosité, le dévouement, le don de soi qui permettent à l’être humain de se hausser, de s’agrandir, d’accroître son humanité" devus esti la fina celo de ĉiu moralo. Ekde la komenco de la sesdekaj jaroj li malkaŝis kun klarvido la ĉefajn kaŭzojn de la bankroro de la nuna civilizacio, "qui n’a pas su donner un sens à son savoir, un but à sa puissance, un idéal à sa liberté".
--->
|
