Balázs Wacha: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e →Verkoj: Leteroj pri esperanto al Martha Carmona. |
|||
Linio 25:
Jen rakonto en du afablaj leteroj de WACHA (Blazio VAHA) al sia amikino Martha
La verkisto nun (2013) ankaŭ
'''PRI ROLO DE ESPERANTO EN
Mi lernetis Esperanton en la jaro 1967/68, ekstudis ĝin regule en la jaro 1970, do mi havas intensan rilaton al Esperanto de antaŭ 42 jaroj, kontinue. Tamen mi ne sentas min ĉiuflanka esperantisto, mi partoprenas ne sufiĉe multe da aranĝaĵoj
Mi ja instruadis, lekciadis pri Esperanto, sed tio ne povis fariĝi en mia vivo io konstanta, kiel ĉe kelkaj pli energiaj aŭ pli lertaj esperantistoj. Forta flanko de mia esperantumado estas la familia apliko, sed mi ne sufiĉe sukcesis ligi mian familion al la "internacia movado", ni restas iel ekstere.
'''PRI ESPERANTO,
Mi pli-malpli konas gramatikon de Ido, kaj tekston en Ido ankaŭ vi certe komprenus. Ĝi ja praktike tre similas Esperanton. Faktojn pri aliaj lingvoprojektoj kaj planlingvoj mi "prilegas", sed neniun el ili mi alproprigis. Mi absorbis instruon de Claude GACOND
pri tio, ke interlingvistoj devus rilati al si reciproke kun respekto kaj reciproka konemo.
Vi demandis pri miaj verkoj: Mi verkadis artikolojn por hungaraj lingvistikaj revuoj, ĉapitrojn, libropartojn, libretojn, universitatan studlibron pri la hungara lingvo, studojn pri historio de la hungara lingvo. ▼
▲Vi, Marta, demandis pri miaj verkoj: Mi verkadis artikolojn por hungaraj lingvistikaj revuoj, ĉapitrojn, libropartojn, libretojn, universitatan studlibron pri la hungara lingvo, studojn pri historio de la hungara lingvo.
Verkado pri Esperanto.
Ankaŭ pri Esperanto mi verkis - artikolojn, en la hungara lingvo kaj en la lingvo Esperanto. Sed ne multajn. Ili aperis en la revuoj Planlingvistiko, Literatura Foiro, Kontribuo al lingvaj teorio kaj praktiko, ĉefe en la 1970aj-1980aj jaroj. Mi prelegis plurfoje en koferencoj en Hungario, kaj samteme aperis miaj hungarlingvaj artikoloj en
konferencaj eldonaĵoj, ĉefe ĉe la eldonejo Tinta Könyvkiadó.
Mi pensas, ke legis tiujn artikolojn tre malmultaj personoj, mi preskaŭ tute be havis reagojn de esperantistoj. Ĉe Ipernity ĝojigis min, ke ĉi tie oni reagas kelkfoje tre rapide.
Mi verkis la romanon Adolesko, en Esperanto, mi finverkis ĝin en 1976 kaj ĝi aperis en la jaro 1987. Poste mi ne verkadis literature.
En mia junaĝo ok jarojn mi instruadis la rusan lingvon kaj Esperanton en pedagogia altlernejo en urbo Szombathely (elp sombathej, sed poste plejparte mi ne i n s t r u i s, sed e s p l o r i s lingvohistorion.Nia
Nun la Budapeŝta instruado de Esperanto ne estas tre stabila, ĝi estas malstabile. eble ĝi pereos definitive. Sekrete mi iam revas, ke ĝi estus iel vivtenebla au revivigebla, sed tion mi diras nur al vi, mi preskau havas superstiĉon paroli pri esperoj,kiuj estas nesufiĉe fundamentitaj.
Mi kiel vi vidas, multe skribadas nun por
Vi vidas, jen mi skribas al vi, kaj vi tuj tion legos. Tio estas tre bona ! Se mi volus (aŭ volas) verki ion por aperigo en revuo aŭ libro,estas ĉiam multe pli malcerte, ĉu mi (oni) sukcesos.
Pri la hungara lingvo mi malkovris iom da interesaj aferoj
Mi tuŝis temon, kiu estas lima inter esperantologio kaj hungara lingvistikp. Kolomano KALOCSAY produktis arĥaik-ecantradukon de la unua hungara lingvodukumento: mi iam analizis lian Esperantan tradukon, komparante ĝin kun la originalo.
Ŝajne vi imagas min tre sukcesa, tio estas eraro. Mi faris (laŭ mi) kelkajn bonajn aferojn, sed mi ne povis plenumi ĉion necesan kontinue. Do de malproksime vi imagas min pli sukcesa, ol mi estas. Fakte, aferojn kiel Pjaspo oni ne povas sukcese prezenti en proksima medio. Kvankam mi verkis pri ĝi artikolojn (hungarlingvan kaj Esperantan), sed verŝajne legis la hungarlingvan artikolon neniu. La Esperantan tamen bele prezentis Carlo MINNAJA, en Literatura Foiro.
Nu, estas alia afero, ke mia animstato estas zigzaga, mi ankoraŭ revadas, kaj mi ja ofte sekrete imagas, ke mi iel kontrubuas al la afero, disvolviĝo de Esperanto. Sed mi eĉ ne sukcesas vere regule partopreni aranĝaĵojn. Ĉe
Nu, pardonu min pro miaj iom senordaj frazoj, fartu bone ! Mi estas iomete dormema. Bonan nokton, kara Marta, morgaŭ havu belan tagon !!!
|