Adelia pingveno: Malsamoj inter versioj

Estas ĉirkaŭkalkulita totalo de 2.4-3.2 milionoj da reproduktaj paroj de Adeliaj pingvenoj; ili estas distribuataj ĉirkaŭ la marbordo de la Antarkta kontinento, kvankam kelkaj pingvenoj ŝajne reproduktiĝas en la kvarono de la kontinento oriente de la [[Antarkta Duoninsulo]], kun nur kelkaj malgrandaj kolonioj identigitaj. Dum la [[reprodukta sezono]], ili ariĝas en grandaj reproduktaj kolonioj, kelkaj de ĉirkaŭ kvarono de miliono da paroj.<ref>{{citeSchwaller, M. R.; Southwell, C. J.; Emmerson, L. M. (2013). "Continental-scale mapping of Adélie penguin colonies from Landsat imagery". Remote Sensing of Environment 139: 353. doi|:10.1016/j.rse.2013.08.009}}.</ref> Unuopaj kolonioj povas varii spektakle laŭ grando, kaj kelkaj povas esti partikulare vundeblaj al klimataj fluktuoj.<ref>{{cite news| url= http://www.3news.co.nz/Winners-and-losers-as-climate-change-hits-Antarctica/tabid/1160/articleID/292941/Default.aspx|work=3 News NZ |title= Climate change winners and losers| date=April 4, 2013}}</ref>

Tiuj pingvenoj estas mezgrandaj, nome 46 al 75 cm altaj kaj 3.6 al 6 kg peze.<ref>{{cite web|title=Adélie penguin (Pygoscelis adeliae)|url=". ARKive. http://www.arkive.org/adelie-penguin/pygoscelis-adeliae/#text=Facts|publisher= ARKive|accessdate=, alirita 6a Novembro 2011}}</ref><ref>{{cite web

Specifoj de ties kutimaro estis dokumentitaj etende de [[Apsley Cherry-Garrard]] (survivanto de la malfeliĉa fina veturo de [[Robert Falcon Scott]] al la [[Suda Poluso]]) en sia libro ''[[The Worst Journey in the World]]''. Cherry-Garrard notis: “They are extraordinarily like children, these little people of the Antarctic world, either like children or like old men, full of their own importance." (Ili estas eksterordinaraj kiel infanoj, tiuj hometoj de la antarkta mondo, ĉu kiel infanoj aŭ kiel maljunuloj, plenaj je sia propra gravo).<ref>{{cite book | last = Cherry-Garrard | first=, Apsley |title=(2000). [[The Worst Journey in the World]] |publisher=. Picador. |year=2000p. |64. isbn =ISBN 978-0-330-48135-9 | page = 64 }}.</ref> Kelkaj montroj de ties memeco estis komentitaj de [[George Murray Levick]], kuracista lieŭtenanto de la Brita Ŝiparo kaj sciencisto kiu ankaŭ akompanis Scott en lia malfeliĉa [[Ekspedicio Terra Nova|Britia Antarkta Ekspedicio de 1910]], dum sia observado de pingvenoj en Antarkto: "At the place where they most often went in [the water], a long terrace of ice about six feet in height ran for some hundreds of yards along the edge of the water, and here, just as on the sea-ice, crowds would stand near the brink. When they had succeeded in pushing one of their number over, all would crane their necks over the edge, and when they saw the pioneer safe in the water, the rest followed.” (Kie ili plej often iris en [la akvo], nome longa glaciteraso ĉirkaŭ ses futojn alta kelkjan centojn da [[jardo]]j laŭlonge de la akvobordo, kaj tie, ĝuste kiel ĉe la glacimaro, aroj staras ĉe la bordo. Kiam ili sukcesas ariĝi grandnombre, ĉiuj klinas siajn kolojn super la bordo, kaj kiam ili vidas la pioniron sekura en la akvo, la resto sekvas).<ref>Levick, Antarctic Penguins, p. 83</ref>