Maĝango: Malsamoj inter versioj

En la nuna Ĉinio, preskaŭ ĉiu ĝin konas. Efektive la ĉinoj ne bezonas lerni zorgoplene la maĝangludon kiel la gepatran lingvon aŭ rekonadon de mono. Hazarda cirkonstanco estas la plej bona instruisto. En siango, la maĝangluda estas ,granda-muro-konstruado", ĉar la pecoj laŭforme limilassimilas al brikoj. Kiel tempopasigilo, la maĝango troviĝas en tetrinkejoj, klubejoj kaj precipe en publikaj amuzejoj por maljunuloj. Agrable estas maĝangmasoni sidante kaj babilante ĉe trinkalotrinkaĵo. Samtempe la maĝango eniris multajn hejmojn. Post streĉaj laboroj, inter najbaroj kaj eĉ inter familianoj la maĝango funkcias kiel amuzilo.

Ĝi estas ligilo de amikeco kaj parenceco. Kiam renkontiĝas amikoj jarojn disigitaj, iiiili per la ludo pasigis la sendormajn noktojn, remaĉante la pasintajn mielajn tempojn. Kiam la semajnfino venas, la kolegoj kolektiĝas ĉe unu elliel ili por sin refreŝigi pere de ĝi, dividante la kamaradajn sentojri. Okaze de komunaj ferioj aŭ tradiciaj ĉinaj festoj ĝi servas kiel ĝojiga sendito por parencoj. Okazas, ke ĉe maĝangotablo gejunuloj konatiĝas, rendevuas, fine geedziĝas. Krome la maĝango ne mankas ĉe celebrado de geedziĝo, naskiĝtaga datreveno, k.a. La klakado de la pecoj densigas la gajan atmosferon. Interalie, kiam iu mortis, dum la noktogardo de Il' mortinto oni sin tenas sendormaj en cigareda nubo kaj maĝanga tondro. Maĝango estas ne nur plezurigilo, ĝi povas esti ankaŭ trankviliga. Se okazas malagrablaĵo en oficejo aŭ hejmo, oni ofte trovas ĝin necesa. La maĝangludado forigas mornecon pro malsano kaj forgesigas la doloron. Sed tamen, la vera magio de 1l' maĝango ekzistas en tio, ke ĝi lastatempe estiĝis sinonimo de monludo. Danke al la maĝango, taŭga por junuloj kaj maljunuloj, eĉ por blinduloj, la hazardludo furoras tra la tuta lando.

Maĝango fariĝis opio obseda. Fakte, multe da salajruloj ricevas ĉiumonate nur kelkcenton da juanoj. Tial, post la batala stadio, perdinto de unu- aŭ du-monata laborsalajro aspektas iom kompata ĉe Il' adiaŭo. Car la ludo kutime okazas inter kolegoj aŭ konatoj, la batalo povas daŭri kun mallongaj interrompoj, iufoje spite al laboro kaj [[hejmtasko]].

La profesiaj maĝangludistoj apartenas al jenaj grupoj. La unua grupo estas parvenuoj. La dua, altsalajraj sinekuruloj. La tria, senlaboruloj el riĉaj familioj. La kvara, spitemuloj... Ili ĉiuj ,,"militas" maĝange diurnojn. Duelo centprocenta! Sekve de tio, ofte estiĝas interbatiĝo, murdo, ŝteluzo de tuta havaĵo... Precipe ĉe la lasta grupo okazas ŝtelo, rabo, trompo... Kaj la maĝango populariĝas ankaŭ en la kamparo. Kamparanoj havas relative pli da libera tempo; ili povas ĉiam ekludi. Aparte en foraj viiaĝojvilaĝoj ĉiu estas ,s pecial isto"specialisto" pri la maĝangludo. La ludmono ĝenerale estas ne tro granda. Sed, inter tieaj kamparanoj troviĝas la profesiaj. Tiuj estas piejparte kadroj de subdistriktoj kaj vilaĝoj (ekonomie postrestintaj!). Ili ma ĝangludasmaĝangludas malav'remalavare per la publika mono, iam eĉ per helpmono!