Renesanco: Malsamoj inter versioj

 

Male al la kazo de latinaj tekstoj, kiuj estis konservitaj kaj studitaj en [[Okcidenta Eŭropo]] ekde malfrua antikvo, la studo de malnovgrekaj tekstoj estis tre limigita en mezepoka Okcidenta Eŭropo. Malnovgrekaj verkoj pri [[scienco]], [[matematiko]] kaj [[filozofio]] estis studitaj ekde la Alta Mezepoko en Okcidenta Eŭropo kaj en la mezepoka islama mondo, sed grekaj literaturaj, oratoraj kaj historiaj verkoj, (kiel ekzemple [[Homero]], la grekaj dramistoj, [[Demosthenes]] kaj [[Thucydides]] kaj tiel antaŭen), ne estis studitaj en la latina aŭ en mezepoka islama mondo; en la Mezepoko tiuj specoj de tekstoj estis nur studitaj fare de Bizancaj kleruloj. Unu el la plej grandaj atingoj de Renesanco-kleruloj estis alporti tiun tutan klason de grekaj kulturaj verkoj reen en Okcidenteŭropon por la unua fojo ekde malfrua antikvo.

Kun tiu movado reintegrigi la regulan studon de grekaj literaturaj, historiaj, oratoraj kaj teologiaj tekstoj reen en la Okcidenteŭropa instruplano estas kutime pro la amika invito de [[Coluccio Salutati]] al la Bizanca diplomato kaj akademiulo Manuel Chrysoloras (co. 1355-1415) al Florenco instrui la grekan, lia scio pri la greka lingvo gravegis. Alia greka Bizanca akademiulo de graveco estis Demetrius Chalcondyles ( 1424 - 1511) kiu instruis Platonan filozofion kaj la grekan lingvon en [[Italio]] por periodo de pli ol kvardek jaroj; ĉe [[Padovo]] , [[Perugia]] , [[Milano]] kaj [[Florenco]]. Inter liaj lernantoj estis Johano Reuchlin, Janus Lascaris, Poliziano, Leo la 10-a, Baldassare Castiglione, Giglio Gregorio Giraldi, Stefano Negri, kaj Giovanni Maria Cattaneo.