'''SZABÓ Lőrinc''' estis hungara poeto, kiu vivisnaskiĝis en [[Miŝkolco]] la [[31-an de marto]] [[1900]] laj mortis en [[Budapeŝto]] la [[3-an de oktobro]] [[1957]]. MembroLi estis membro de la tiel nomata [[Nyugat]]-generacio, al kiu instruas la [[poezio]]n [[Mihály Babits]], [[Kosztolányi Dezső Kosztolányi]] - ne sensukcese. SZABÓ Lőrinc havas [[personeco]]n dubeman, senkredan, malkapablan entuziasmi por io ajn; senĉese li kvazaŭ vivisekcias ankaŭ sin mem, sen trovi ion pozitivan eĉ en la propra personeco. Sed ĉiun ĉi rigidan [[flegmo]]n, malesperon, triston li transformas je poezio kun milda delikateco kaj aro da koloroj. Li estas vera urba poeto,en liaj poemoj pulsas la malkvieto de la moderna vivo, kaj tiu de la penso - kaj sentomondo de la grandurba homo; tion atestas la granda nombro de [[transpaŝo]]j en lia poezio.(ĝis la morto li restis soleca homo, el ĉiuj vidpunktoj: li kapablis trovi kunulon nek kiel poeto, nek kiel homo. Li estis ankaŭ elstara tradukisto.
