Hierofanio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Addbot (diskuto | kontribuoj) e Roboto: Forigo de 13 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q1424276) |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 9:
Laŭ li kiu ajn objekto, sinteno, funkcio, estaĵo, ento povas akiri, en kiu ajn homa kulturo, la aspekton de “sankta” apartiĝanta el ĉio ĉirkaŭa, la “profana” areo, eĉ se konservanta siajn fizikajn karakterojn.
Tiu interpreto, kaj ĝia skolo, pri la “sankta”, tamen, ne estas la unika, Aliaj ne konsentas pri eksisto de tiu homa emo al separi du sferojn – sankta kaj profana. Albert Assaraf, ekzemple, opinias ke la teorio de M. Eliade similas al la teorio de aristoteluloj kiuj difinis la fajron per opono al akvo kaj la teron per opono al la aero. <ref>[[Albert Assaraf]], « Le sacré, une force quantifiable ? », ''Médium'', n° 7, Paris, Editions Babylone, 2006</ref>», kaj proponas teorion de la naturo rilata de la “sankta”, nome ĉiuj homoj kreas en siaj taksoj diversajn nivelojn de ŝato kaj admiro por la aĵoj de sia travivita sfero: inter ili li ne kreas oponon sed nur vertikalan distingon pri objektoj pli/malpli valoraj kiuj ne oponas inter si: la “sankta”, do, ne oponas al “profana“.<ref> Albert Assaraf, « Le sacré, une force quantifiable ? », ''Médium'', n° 7, ''op. cit.'', p. 42.</ref><ref>Troviĝas ankaŭ esprimo tia: "''sankta'' enkondukas al la percepto pri la ''dieca''.</ref>
Ĉiuj skoloj, tamen, konvenas en la koncepto ke "sankta" rilatas al "dieca" kvankam ne ĉiam precise difinita.
| |||