Kiel registrite je 08:17, 26 okt. 2014 redakti Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 274 060 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 19:12, 1 nov. 2014 redakti malfari Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 274 060 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 2: '''Fidias''', en [[antikva greka]] Φειδίας / ''Feidias'', en [[Esperanto]] '''Fidio''' aŭ '''Fidiaso''' ([[Ateno]], ĉirkaŭ [[490 a. K.]] – [[Olimpio]], ĉ. [[431 a. K.]]), estis la plej fama [[skulptisto]] de la [[Antikva Grekio]], [[Pentrarto\|pentristo]] kaj [[arkitekto]], apartenanta al la unua greka klasikismo. Fidiaso dezajnis la statuojn de la diino [[Atena]] en la [[Akropolo]] de [[Ateno]] (''Atena Partenosa'' ene de la [[Partenono]] kaj ''Atena Promakosa'') kaj la enorman statuon de sidanta [[Zeŭso]] en Olimpio. La atenaj verkoj estis ŝajne menditaj de [[Periklo]] en [[447 a. K.]]. Eble [[Periklo]] uzis la monon de la [[Konfederacio de Deloso]] por pagi al li, sed tio ne certas. ==Fidiaso kaj Esperanto== En la kvina kanto de la verko de [[Abel Montagut]] nome ''[[Poemo de Utnoa]]'' okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo [[Noa]]) pere de la drogo ''anoŭdo''. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto [[Valmikio]] kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el [[Ĉina Murego]] al insulo [[Srilanko]]. Poste aperas la japana pentristo [[Hokusajo]] kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el [[Azio]]. Kaj poste venas la vico de [[Fidiaso]], kiu montros mirindaĵojn el Eŭropo. Jen kiel oni prezentas Fidiason: :Sed nun alproksimiĝas alia homa vidaĵo, :kies konturo brilas kvazaŭ per suna korono. :Nun diras la gvidanto al la nomado denove: :-Jen estas Fidiaso, verva skulptisto Grekuja, :kiu la perfektecon al la homaro prezentos :kun plibeligaj trajtoj kaj grandigita mezuro, :en siaj verkoj ŝtonaj aŭ en arĝente metalaj, :plenaj je harmonio kaj kun vizaĝo serena, :por ke la homoj teraj al idealo klopodu, :vidante reprodukton de diaj ecoj en ili.<ref>[[Abel Montagut]], ''[[Poemo de Utnoa]]''. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 117.</ref> ==Notoj== <references/> {{Commons\|Category:Phidias}}

Fidio: Malsamoj inter versioj