Alexandre Guilmant: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→‎Eksteraj ligiloj: DM (outdated) -> DNB
e + Vivtempo
Linio 6:
Guilmant komence studis ĉe sia patro, orgenisto Jean-Baptiste Guilmant (1793–1890), sekve ĉe [[Gustave Carulli]] (1801–1876), poste ĉe la belga orgenisto [[Jacques-Nicolas Lemmens]] (1823–1881) kaj deĵoris ja 16-jara kiel [[orgenisto]], en la aĝo de 20 jaroj kiel kapelmajstro kaj instruisto ĉe la konservatorio de sia naskiĝurbo.
 
Ĉe la inaŭgurado de la orgenoj de la preĝejoj [[St. Sulpice]] kaj [[Notre Dame]] en [[Parizo]] lia ludado vekis tiom da atentonatento, ke oni dungis lin en 1871 kiel orgenisto de la preĝejo Ste-Trinité.
 
Eksterordinarajn sukcesojn li atingis per siaj koncertvojaĝoj tra [[Anglio]], [[Italio]] kaj [[Rusio]] ([[Riga]]), krome per siaj koncertoj en la Trocadéro dum la [[Internacia ekspozicio|internacia ekspozicio de Parizo]] de 1878.
Linio 12:
Ekde 1896 ĝis 1900 li estris la Schola Cantorum en Parizo.
 
Per siaj komponaĵoj (''simfonio por orgeno kaj orkestro'', ok [[sonato]]j kaj multaj koncertaĵoj por [[orgeno]], unu ĥoraĵo: ''„Bellazar“'', k. a.) Guilmant kontribuis esence al la formado de memstara franca-romantika-simfonia orgenstilo.
 
== Verkoj (elekto) ==
Linio 19:
- 4 mesoj, 1856-1859
- motetoj kaj litanioj, 1856-1891
i.a.: Quam dilecta op. 8, 12 Motets op. 14, Christus vinictvincit op. 64, Ecce panis op. 66, Pie Jesu op. 73
- virĥoraĵoj: C'est la grande fête de l'onde (1866), SanitSainte Geneviève de Paris (1873-1875, ne kompletita)
- kantoj: Ce que dit le silence (1876), Balthazar, scène lyrique für Chor, Soli und Orch. op. 51, Ariane, symphonie-cantate op. 53
 
Linio 45:
* {{DNB|118848895}}
 
{{DEFAULTSORT:vivtempo|1837|1911|Guilmant, Alexandre}}
 
[[Kategorio:Orgenistoj]]
[[Kategorio:Komponistoj]]
[[Kategorio:Francaj komponistoj]]
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1837]]
[[Kategorio:Mortintoj en 1911]]
[[Kategorio:Viroj]]